Volgens Vloermans overlijdt jaarlijks een kleine 2 procent van de 750 brandwondenslachtoffers die de drie Nederlandse brandwondencentra in Beverwijk, Groningen en Rotterdam opnemen. Een enorm verschil met vroeger, zegt hij. „Een gezonde volwassene met 90 procent brandwonden heeft vandaag de dag, afhankelijk van de verdieping van de verwonding en de leeftijd, dikke kans dat hij overleeft. Veertig jaar geleden absoluut niet.”

Die vooruitgang komt voor een groot deel door de ontwikkeling van nieuwe medicijnen en verbeteringen in het intensivecare- en chirurgisch beleid, wat zorgde voor een drastische afname van het aantal infecties, de voornaamste doodsoorzaak bij brandwonden. De overheid hielp een handje mee door de bouwkundige eisen aan brandwondencentra op te schroeven.

Van de slachtoffers die jaarlijks bij het Brandwondencentrum in Beverwijk worden binnengebracht, is ruim 40 procent kind. Traditioneel zijn het bij hen in de meeste gevallen verbrandingen aan handen, armen en benen. Onder volwassenen is sprake van een groeiend aantal ‘barbecueverbrandingen’, veroorzaakt doordat mensen onvoorzichtig omspringen met spiritus of brandbare gel. De meeste brandwonden lopen volwassenen op door vlam- of steekvlamverbrandingen, thuis of op het werk.

Het totale aantal verbrandingen per jaar in Nederland neemt volgens Vloermans nauwelijks toe of af. Wel worden slachtoffers volgens hem steeds sneller verwezen naar de brandwondencentra. Die noteren daardoor geleidelijk meer opnamen.

Hij verwacht dat de komende jaren in onderzoek en behandeling vooral nadruk op de kwaliteit van de huid komt te liggen. „We kunnen mensen genezen, maar ze houden lelijke wonden. Voor de kwaliteit van leven is het van groot belang dat het lukt mensen met zo min mogelijk littekens naar huis te sturen.”