„En Ik zal Mijn aangezicht voor hen niet meer verbergen, wanneer Ik Mijn Geest over het huis Israëls zal hebben uitgegoten, spreekt de Heere Heere.”

Goede dingen moeten beschouwd worden naar de voortreffelijkheid van hun natuur. Dat wat goed is voor het verstand –voor de ziel– moet vanzelf beter zijn dan wat alleen goed is voor het lichaam, want dat lichaam vergaat.

Voor ons allen is het de grootste zaak die we kunnen begeren dat we zo veel van de Geest des Heeren mogen ontvangen dat we in staat zijn om getroost door dit leven te gaan, hoe lang of kort we ook maar mogen leven.

Hebben we dan geen reden die troost te verwachten op grond van hetgeen voorzegd is? Mogen we hierop niet zien met goede hoop en bemoediging? Zouden we niet vragen: „Heere, als Uw Geest eens zo mild zal neerdalen op de aarde, mag ik niet een deeltje ontvangen voor mijn tegenwoordige nood? En de Geest Die de wereld kan vernieuwen, Die een nieuwe hemel en een nieuwe aarde zal scheppen, kan Die niet één arme ziel vernieuwen? Kan Die niet een arm hart veranderen?”

Een nieuw hart en een nieuwe geest te ontvangen, wedergeboren te worden, is voor ons beter dan de hele wereld te hebben. We hebben geen reden om moedeloos en mistroostig naar boven te kijken, maar met een hart vol verwachting, want de Heere zal Zijn Geest geven aan hen die om Hem vragen.

John Howe, predikant te Torrington (”De uitstorting van de Heilige Geest”, 1678)