Commentaar: Israël opnieuw van alle kanten bedreigd
Opnieuw is het uiterst onrustig in Israël. Inmiddels alweer twaalf dagen geleden werden vlak bij een nederzetting op de Westelijke Jordaanoever, in de buurt van Hebron, drie Joodse jongens ontvoerd. Door wie? Door Hamas, zegt Israël. De inlichtingendiensten zouden sterke aanwijzingen hebben dat de terreurbeweging die het voor het zeggen heeft in de Gazastrook de jongens heeft gegijzeld. Maar wat dat bewijs dan is, delen de Israëlische autoriteiten –begrijpelijkerwijs– niet met de buitenwereld. Omdat informatie álles is in een ontvoeringszaak. En als er informatie naar buiten komt, speelt dat de ontvoerders alleen maar in de kaart.
De Israëlische regering neemt de zaak buitengewoon hoog op. Na de ontvoering van de Israëlische soldaat Shalit heeft Israël een grote operatie gelanceerd om de soldaat te vinden en weer thuis te krijgen. Zonder resultaat. Shalit bleef onvindbaar en Israël heeft hem uiteindelijk pas vrijgekregen in ruil voor vele honderden Palestijnse gevangenen. Terreurorganisaties die uit zijn op de vernietiging van Israël willen die ‘stunt’ graag nog eens herhalen.
Inmiddels is Israël al dagenlang bezig met een intensieve klopjacht op alles wat banden heeft met Hamas op de Westelijke Jordaanoever. Leger en politie zijn er namelijk van overtuigd dat de gegijzelde jongens zich nog ergens op de Westoever bevinden. De ontvoerders zouden nog geen kans hebben gezien om de tieners naar Gaza te smokkelen. Daar heeft Hamas namelijk z’n machtsbasis, terwijl in de Palestijnse gebieden op de Westelijke Jordaanoever de Fatahpartij van president Abbas het voor het zeggen heeft.
Ondertussen is Abbas, die nog maar kortgeleden een eenheidsregering heeft weten te smeden met Hamas, door alle ontwikkelingen flink in verlegenheid gebracht. Hij weet dat, wanneer Hamas inderdaad achter de ontvoering blijkt te zitten, het gedaan is met zijn eenheidsregering. Hij kan het namelijk simpelweg niet maken om een regering in de benen te houden waarvan een van de partijen openlijk terreurdaden bedrijft.
Premier Netanyahu, die de schuld van de ontvoering bij Hamas legt en Abbas ervan beschuldigt met terroristen samen te werken, zit overigens ook bepaald niet comfortabel op het regeringspluche. Naar buiten toe vormt de regering onder zijn leiding een eenheid, maar achter de façade is het enkel verdeeldheid wat de klok slaat. Die verdeeldheid varieert van ministers of onderministers die roepen dat de stroomvoorziening aan de Palestijnen als straf moet worden stopgezet tot ministers die vinden dat Netanyahu de Palestijnse president Abbas moet prijzen voor zijn oproep aan de ontvoerders om de gegijzelde jongens vrij te laten.
Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, werd gisteren een Israëlische tiener gedood bij een bomaanslag bij de noordelijke grens van Israël met Syrië. Waarschijnlijk zitten de troepen van Assad hierachter, wat weer een vergeldingsactie van Israël uitlokte.
Zo wordt Israël weer van alle kanten bedreigd. Misschien is echter de interne verdeeldheid van de Israëlische regering over de manier waarop er met deze bedreigingen moet worden omgegaan, nog wel het meest onderschatte gevaar dat het land bedreigt.
