Het campusproject moest echter worden stopgezet, omdat de risico’s te groot werden en heeft uiteindelijk een schade van bijna 67 miljoen euro opgeleverd. Dat laatste was niet gebeurd als hij het had kunnen afmaken, aldus Verzijlbergh: „Het stond als een huis.” Zelf is hij voorlopig voor 10 procent aansprakelijk gesteld, maar daar laat hij het niet bij zitten.

De Spaanse architect Santiago Calatrava maakte een ontwerp, dat volgens bepaalde bronnen uiteindelijk wel 14 miljoen heeft gekost… Maar de gemeente Maastricht wilde nu eenmaal hoogwaardige architectuur, zei Verzijlbergh. „Dan kun je niet aankomen met een architect van om de hoek ”, aldus de in 2009 weggebonjourde directeur. De campus moest ook niet „zo’n rommeltje” worden als elders. En de kosten voor de architect moeten wel „ in verhouding” worden gezien, vindt Verzijlbergh. De totale kosten zouden immers 164 miljoen zijn.

Een project dat ook moest stoppen was in het Belgische Luik, waar Servatius huurhuizen voor de vrije sector en koophuizen bouwde. Buitenlandse avonturen mogen niet, maar Verzijlbergh ziet nog steeds niet in waarom in het buitenland verdiend geld niet in Nederland kan worden uitgegeven aan sociale woningbouw. En als hij ook dit had mogen afmaken, was er volgens hem helemaal geen schade geweest.

Er was voor zijn plannen destijds gewoon alom draagvlak, aldus de duidelijk geërgerde voormalige corporatiebaas. En hij en zijn corporatie waren „niks eigenwijs.”