De Beemster. De Beemster Polder, drooggelegd in het begin van de 17e eeuw, is aangelegd volgens de principes van de klassieke Renaissance-planning. „De polder heeft zijn goed geordende landschap van akkers, wegen, kanalen, dijken en nederzettingen behouden”, aldus Unesco.

De Molens bij Kinderdijk. Het netwerk van 19 windmolens in Kinderdijk toont volgens de Unesco de indrukwekkende bijdrage die Nederlanders leverde aan de technologie om water onder controle te houden.

Het Rietveld-Schröderhuis. Het kleine familiehuis in Utrecht is volgens de Unesco het ideaal van een nieuwe groep Nederlandse kunstenaars en architecten in de jaren 20 van de vorige eeuw, De Stijl genaamd. Het huis is één van de iconen van de moderne beweging in de architectuur.

Schokland. Is het symbool van de eeuwenoude strijd van Nederlanders tegen het wassende water. „Schokland is met zijn omgeving een uitstekend voorbeeld van de prehistorische en historische bewoning van een typisch waterrijk natuurgebied”, stelde Unesco destijds vast.

Stelling van Amsterdam. De verdedigingslinie van Amsterdam, gebouwd tussen 1883 en 1920, is volgens de Unesco het enige voorbeeld van een fortificatie die gebaseerd is op het principe van waterbeheer.

Waddenzee. In totaal behoort 66 procent van het Nederlandse deel en Duitse deel van de Waddenzee tot werelderfgoed. Het gebied is één van de laatst overgebleven grootschalige bij eb droogvallende ecosystemen waar natuurlijke processen blijven functioneren.

Het Woudagemaal. Het grootste stoompompstation (Lemmer) ooit gebouwd vertegenwoordigt het hoogtepunt van de bijdrage van Nederlandse ingenieurs en architecten in het beschermen van hun volk en land tegen de natuurlijke krachten van het water, oordeelde Unesco.

Willemstad (Curaçao). De stad onderscheidt zich volgens Unesco door de diversiteit in vormgeving van de vier historische wijken (Punda, Otrobanda, Pietermaai en Scharloo), gescheiden door de open wateren van een natuurlijke haven.