Anne-Marie van Briemen confronteerde de bezoekers van de kerstconferentie van de Windroos en HGJB maandagochtend met deze vraag. De kerstconferentie 2003 heeft het thema ”In verwachting (Over Jezus en jij)”. Dinsdagmiddag wordt de vierdaagse bijeenkomst afgesloten.

HGJB-medewerker Tiemen Westerduin had zondag de tweede bijbelstudie gehouden over Johannes 9: ”De genezing van de blinde”. Maandag, tijdens de derde conferentiedag, hield Anne-Marie van Briemen (IZB/de Windroos) de plenaire bijbelstudie over ”De opwekking van Lazarus” uit Johannes 11.

Nadat Van Briemen gevraagd heeft na te denken of er in ieders leven een moment is geweest van teleurstelling in Jezus, valt er een diepe stilte. Dan leest de IZB-stafmedewerkster de verzen voor waarin staat dat Jezus, hoewel Hij Maria, Martha en Lazarus liefhad, toch pas na twee dagen op weg gaat.

Vervolgens zegt ze: „Ongelooflijk, is dit nu Jezus? Gaat Hij nu zó met Zijn vrienden om? Wat een afknapper! Hij blijft met opzet weg. Dit is toch niet aardig van die sympathieke Jezus. Misschien herken je dit wel: Je gelooft in Jezus. En opeens gebeurt er iets ergs. Je bidt om genezing. Heer, doe wat! Ik verwacht het van U. En… er gebeurt niets. Daar gaat dan al je verwachting. Blijkbaar is je geloof in Jezus geen garantie dat je altijd verhoord wordt.”

Anne-Marie van Briemen wijst de jongeren op Martha’s reactie. „Martha verbergt niets, maar haar reactie is onomwonden. Hoewel teleurgesteld, gaat ze tóch naar Jezus. Mogelijk voldoet Hij ook niet aan jouw verwachting. Maar dan moet je niet kwaad weglopen. Kijk naar Martha. Ze klampt zich aan Jezus vast. Het eigen verwachtingspatroon wordt losgelaten en er komt een nieuwe openheid naar Jezus. Het gevolg is dat Jezus zelfs een stap verder gaat dan Martha’s verwachting. Hij overtreft haar stoutste verwachting.”

Als je met de ogen van Jezus kijkt, zegt Van Briemen, dan zien de dood en het leven er heel anders uit. „Ook Maria blijft niet in het huis van rouw en verdriet, maar gaat naar Jezus toe. Maria laat Jezus toe in haar verdriet en dan deelt Jezus het verdriet door mee te huilen.”

De stafmedewerkster wijst de jongeren erop dat ze vroeg of laat in dezelfde situatie als Maria en Martha terecht zouden kunnen komen. „Waar blijft dan je loflied? Als werkelijk alles wegvalt, op wie kun je dan terugvallen? Wat zijn je opties? Dit is geen suf, theoretisch, koud verhaal van brave kerkmensen. Dit is realiteit. Jezus wil de grond onder je voeten zijn. Zeg tegen Hem: Jezus, U bent mijn leven, ik zoek het bij U.

Jezus trok het wereldje van Maria en Martha wijd open. Weliswaar ging dat door groot verdriet. Ik zal nooit zeggen dat al je verdriet door God gestuurd wordt. Dat is niet aan ons om dat te zeggen. Alléén Jezus mag zoiets zeggen. Wat ik wel kan zeggen, is: Klem je aan Hem vast.”

Om de massaliteit te doorbreken, worden alle deelnemers ingedeeld in groepen van negen personen. Daar komen de jongelui met hun meer persoonlijke vragen. Het sterke appèl tijdens de conferentie om missionair actief te zijn, ontlokt iemand de opmerking: „In het dagelijkse leven in de maatschappij valt het niet mee om echt uit Jezus te leven.” Een ander: „Het wordt in de toespraken wel erg mooi en lief voorgesteld. Maar je beseft wel dat er dan iets in je leven gebeurd moet zijn. Je voelt dat er echt iets losgelaten moet worden.”

Tijdens de hele conferentie wordt er onafgebroken een gebedswacht gehouden. Deze is bedoeld om een wacht te vormen tegen satans aanvallen. Het idee ontstond naar aanleiding van Efeze 6 om door middel van het gebed bescherming te bieden tegen duivelse aanvallen. Om het uur is er wisseling van de wacht.

Naast de plenaire bijbelstudies zijn er opnieuw de ”Doe het zelf-winkels” en keuzeprogramma’s. Uit een groot aantal mogelijkheden kunnen de jongeren kiezen, zoals: ”Het hemd van het gelovig lijf”. Onder leiding van Hans Maat (HGJB) vragen ze daar drie „gelovige zwaargewichten”, Nynke Dijkstra-Algra (evangelisch), Maarten Pouwels (katholiek charismatisch) en ds. D. Beijersbergen (Messiasbelijdende Jood) „het hemd van het gelovig lijf.”