Staatssecretaris Wilma Mansveld (Infrastructuur) vindt het goede ideeën, maar ze wil eerst onder meer weten hoeveel het precies gaat kosten voordat ze erover besluit. Ze hakt de knoop ergens volgend jaar door, blijkt uit een brief van haar aan de Tweede Kamer. GroenLinks had, met steun van een Kamermeerderheid, als tussenoplossing voorgesteld om in elk geval de laadpalen te plaatsen zolang nog niet alle tweedeklascoupés zijn voorzien van stopcontacten.

Mansveld heeft dat besproken met de Nederlandse Spoorwegen en spoorbeheerder ProRail. Daaruit blijkt dat het technisch mogelijk is om oplaadpalen neer te zetten.

Maar de bedrijven wijzen erop dat een reiziger gemiddeld 5 minuten wacht voor de treinreis, terwijl de oplaadtijd van een accu van een telefoon geruime tijd duurt. Vorige zomer stond er als proef in een winkel op Rotterdam Centraal een oplaadpaal voor mobieltjes, die gemiddeld 7 keer per dag werd gebruikt. Reizigersvereniging Rover vindt oplaadpalen niet de hoogste prioriteit: de meeste reizigers zullen geen uur op een station blijven totdat hun telefoon vol is, schrijft Mansveld. Bovendien zou een laadpaal volgens een heel voorlopige indicatie zo’n 3500 euro per stuk kosten.

De NS laat Mansveld volgend jaar weten welk prijskaartje er hangt aan de inbouw van stopcontacten in intercity’s. Mede op basis daarvan neemt ze dan, na overleg met NS en ProRail, een besluit over de stopcontacten en de oplaadpalen.

GroenLinks-Kamerlid Liesbeth van Tongeren betreurt het dat Mansveld de plannen voor de laadpalen uitstelt. „De klant stond toch centraal bij de NS? Willen we van treinreizen een aantrekkelijk alternatief voor de auto maken, dan moet je er gewoon kunnen zitten en je mail en digitale krant kunnen lezen.”