Libeskind ontwierp een blauw-grijs betonnen monument van aflopende en oplopende muren, waartussen een pad loopt. Iedereen die op het pad loopt, kan de namen lezen van de slachtoffers. „Ik wilde iets creëren waardoor je kunt nadenken over elk individu dat is omgekomen”, zei de architect. „Een intieme ruimte waar je op een gewone dag doorheen kunt wandelen.”

Een lijn van lampen loopt parallel aan de muren en verlicht deze na zonsondergang. Tussen de muren en de lichtlijn is een strook natuursteen waar bezoekers bloemen kunnen leggen of kaarsen kunnen branden.

Het monument is een initiatief van het Nederlands Auschwitz Comité, dat sinds 2006 ijvert voor een blijvende herinnering aan de Nederlandse Joden en Sinti en Roma die tijdens de Tweede Wereldoorlog in concentratiekampen zijn omgekomen. Het is de bedoeling dat het Namenmonument in september volgend jaar wordt onthuld in het Wertheimpark in het centrum van Amsterdam.

De keuze voor die locatie leidde wel tot weerstand bij omwonenden, die menen dat het park te klein is. Ook het Auschwitz-monument van Jan Wolkers bevindt zich al in het park. Libeskind vindt echter niet dat een monument ergens ver weg moet verrijzen. „De Holocaust begon hier, in het centrum van de stad.” Het Wertheimpark ligt in de buurt waar voor de oorlog veel Joden woonden en werden gedeporteerd.

De architect zegt wel rekening te hebben gehouden met het Spiegelmonument van Wolkers. Zijn ontwerp ligt „op gepaste afstand” en er ligt een groen veld tussen beide monumenten. Libeskind ontwierp eerder het Joods Museum in Berlijn en de eerste toren die op de plek van het verwoeste World Trade Center in New York is gebouwd.