Een gruwelijke periode leek haar slotfase te naderen. Generaal Eisenhower liet die dagen aan bezet Europa zijn boodschap horen: „Uw bevrijding is nabij!” Toch was na die cruciale dag de oorlog nog lang niet voorbij. Er moesten vóór het zover was nog veel bloed, zweet en tranen vloeien… Een loodzwaar offensief in de Ardennen en een verschrikkelijke hongerwinter in Noord-Nederland volgden nog, voordat het in mei 1945 V-day werd, Victory day, dag van de overwinning. Maar de beslissende slag was geleverd, daar op de Normandische kusten. Het is niet zonder reden dat deze week regeringsleiders en koninklijke gasten zich voor de herdenking verzameld hadden op de stranden waar het gebeurde.

Daarbij is het goed om te bedenken dat de herdenking van D-day dit jaar valt in de tien dagen tussen Hemelvaartsdag en Pinksteren. Het biedt aanleiding om die 6e juni eens in dat licht te bezien. De wereld die wij bewonen, is bezet gebied. Een vijand drong er binnen; hij is de vijand van de rechtmatige Koning El-Sjaddai. Diabolus, zo heet hij, kreeg het voor elkaar dat de inwoners van deze wereld met hem gemene zaak maakten. Ze kozen bewust en gewillig zijn kant.

Maar de grote Koning neemt er geen genoegen mee. Hij doet van Zijn rechtmatige claim geen afstand. Al lang voordat iemand het besefte, lag bij Hem het krijgsplan klaar om de vijand te bestrijden – en hem zeker te overwinnen. De allerbeste Held stuurde Hij erop af, Zijn eigen geliefde Zoon, Prins Immanuël. Die kwam, Die zag en Die overwon! Wel in een bloedige strijd, waarbij de Prins veel verwondingen opliep. Maar de zege is onmiskenbaar, de vijand is een dodelijke wond toegebracht. Zijn algehele ondergang zal niet uitblijven.

Met die wetenschap en met de blijken van Zijn glorieuze victorie is de Prins teruggekeerd naar de residentie van Zijn Vader. Vanuit dat hoofdkwartier geeft Hij leiding aan het verdere verloop van de strijd. Hij heeft de toezegging van Zijn Vader dat Hij al Zijn vijanden onder Zijn voeten zal brengen. Zo gaat het aan op de grote dag die komt, V-day, als de finale slag geleverd zal worden. Het zal de uiteindelijke dag van de overwinning zijn.

Die interimperiode is geen makkelijke tijd. Namelijk voor hen die door toedoen van Prins Immanuël van koning veranderd zijn. Ze dienden eertijds Diabolus, maar nu zijn ze ingewonnen voor de ware Koning en Zijn Zoon. Ze leven uit de troost van de overwinning door hun Prins, die hun verzekerde: „Mij is gegeven alle macht… En zie, Ik ben met u…”

Maar hun geloof staat dikwijls haaks op wat ze ervaren. Het vergt nogal wat: midden in de strijd te zijn en nochtans Zijn belofte van overwinning te geloven. De vijand doet zich immers nog zo duchtig gelden. Hij laat zich niet zo makkelijk overmeesteren. Hij heeft ook zulke gemene bondgenoten: bestrijding door geweld van buitenaf, verleiding door list van binnenuit. Die houden niet op hen aan te vechten. Het lijkt er bij tijden op alsof het nooit D-day was, en of het nooit V-day wordt.

Maar toch: „Uw bevrijding is nabij!” Dat zei niet alleen Eisenhower. Het zijn ook de woorden van Prins Immanuël. Hij wees de Zijnen op de tekenen die aan de dag van de overwinning zullen voorafgaan. „Let erop”, zo zei Hij, „…wanneer gij al deze dingen zult zien, zo weet dat het nabij is, voor de deur” (Matth. 24: 33). Uw bevrijding is nabij!

„Hoe regeert Christus?” vraagt dr. H. F. Kohlbrugge in zijn boekje ”De leer des heils”. Het antwoord luidt: „Met gerechtigheid en trouw, zodat alle ellendigen en bedrukten getroost en doorgeholpen, daarentegen alle antichristenen gestraft worden.” „Waardoor regeert Hij? Door Zijn Woord en Geest.” „Hoe lang? Tot aan het einde van de wereld, want zo lang wil Hij met ons zijn.”

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl