Vlak voor me werd er getolkt voor dove broeders en zusters. Op de voorste rij in het midden zaten heel wat jongeren, min-twaalf. Ze hadden aandachtig geluisterd. 
En links zat een groep meiden. Ze kwamen uit Khabarovsk, zo’n 400 kilometer verderop, aan de Chinese grens. De vorige dag waren ze gekomen om een verjaardag te vieren. Ze waren blijkbaar gebleven om de zondag hier mee te maken. Ik zocht er niets achter.

Wel viel het me op dat de voorganger, Igor, tijdens de dienst gemakkelijk ontroerd was. Nadat hij en de hele gemeente amen had gezegd op het gebed, riep hij een jongen naar voren. Pavel, zijn zoon. Ik kende hem, omdat we bij dat gezin logeerden. Het werd heel stil in de kerk. Wat zou er gebeuren? Toen riep Igor een meisje uit Khabarovsk naar voren. Ze ging naast Pavel staan. Igor vertelde dat deze twee jongen mensen elkaar van de Heere hadden gekregen en dat ze in het najaar gingen trouwen. Wat een blijdschap was er opeens. Broers, zussen, vriendinnen omhelsden de jonge mensen en zelfs als koele Nederlander werd je door de vreugde overweldigd.

Zo gaat dat bij de christelijke gemeenten in Rusland. Geen gescharrel, geen verkering. Niet elkaar eerst maar eens een paar jaar leren kennen. De eerste keer dat je in het openbaar samen bent, is als je in de kerk aan de gemeente wordt voorgesteld. Samen met zijn ouders besluit een jongen om een meisje te kiezen. Er breken weken aan van bidden en vasten. Als de ouders akkoord gaan, vraagt hij het meisje. Daarna neemt het meisje een paar weken om te bidden en te vasten. Als ze mag weten dat het Gods wil is, dan zegt ze ja, en wordt het paar aan de gemeente voorgesteld.

Zoiets zet je aan het denken. Doen wij het hier in het Westen wel goed? Alles draait om verliefdheid, Maar als je naar de echtscheidingscijfers kijkt, kun je moeilijk volhouden dat verliefdheid zo’n stevige basis is voor een huwelijk. Toen ik op de terugreis hierover in gesprek was met mijn reisgenoot, Filip Uijl van Friedensstimme, wees hij me op het boek van Tim Keller over de betekenis van het huwelijk. Keller trekt in dat boek Bijbelse lijnen en het boek is ook van betekenis voor singles. Hij legt uit dat je elkaar, ondanks een eventuele periode van verkering en verliefdheid, in het huwelijk als vreemden ontmoet. De opgave is om in de praktijk werkelijk christelijk met elkaar om te gaan, zoals Christus en Zijn gemeente. Liefde is geen emotie, maar een opdracht om het welzijn van de ander te bevorderen. Dat is de beste weg naar een gelukkig huwelijk.

In onze gemeenten is een paar weken geleden een boetedag gehouden. In de kanselboodschap ging het ook over huwelijk en seksualiteit. Een boetedag kan niet een steen in de vijver zijn: het oppervlak rimpelt even en dan gaat alles weer gewoon door. Zo mag het persoonlijk niet zijn, zo mag het ook als kerk niet zijn. Misschien zouden we als kerk ons ook in de prediking vanaf nu veel concreter moeten richten op de vraag hoe we Bijbels moeten omgaan met huwelijk en verkering, met geld en met macht, om maar eens wat te noemen. Bijvoorbeeld met preken over Efeze 5:21-33, 2 Timotheüs 6:6-10 en Markus 10:42-45. Natuurlijk niet in plaats van een preek over de verhouding tot God, maar juist ingebed daarin.

Uit zulke preken zal blijken hoe relevant de Bijbel is voor keuzes in ons dagelijks leven. Natuurlijk hoeven we het niet van een concretere prediking te verwachten. Als de Geest er niet in meekomt, roept een concrete Bijbelse boodschap alleen maar weerstand op. Dan verlaten misschien nog meer mensen de kerk. Maar toch, als de Geest er wel in meekomt, weet je nog niet wat er gebeuren kan. En dan zal blijken hoe heilzaam Gods Woord is voor alle aspecten van het leven.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl