Meisjes worden relatief vaker slachtoffer van seksueel geweld dan jongens: 41 procent van hen krijgt ermee te maken, tegenover 23 procent van de jongens. Het gaat om allerlei vormen van seksueel misbruik, van schennis tot verkrachting. De gevolgen die slachtoffers ondervinden lopen uiteen. Sommigen ervaren nagenoeg geen problemen. Bij velen heersen echter gevoelens van schaamte, nachtmerries of langdurige psychische, medische of seksuele gevolgen.

Net als Dettmeijer noemde Opstelten het aantal gevallen van misbruik heel ernstig. „Ik schrik er altijd van, juist omdat het is gericht tegen kinderen”, zei Opstelten. Uit de cijfers blijkt ook dat slechts drie op de tien meldingen leidt tot een aangifte. „Dat is schokkend weinig en duidt erop dat de drempel te hoog is en omlaag moet. Want dit betekent ook dat daders niet aangepakt worden”, zei Dettmeijer, die wil dat meer meldingen moeten worden onderzocht.

Opstelten gaat hierover met de politie overleggen. De rapporteur wees erop dat maar 1 procent van de aangiftes vals is „dus dat mag de politie er niet van weerhouden om de melding serieus te nemen.” De crux van haar rapport vindt ze juist dat het zowel moet gaan om de slachtoffers als om de daders, die in beeld moeten komen om in te kunnen zetten op het voorkomen van zedendelicten en -misdrijven.

Het is onbekend hoeveel mensen dader zijn van seksueel geweld tegen kinderen. De verdachten die bekend zijn, zijn vrijwel altijd mannen. van hen is 20 procent pedofiel. Een kwart van de verdachten is zelf ook minderjarig. Meer dan een kwart heeft een verstandelijke beperking. In driekwart van de bij de politie gemelde gevallen is de beschuldigde een bekende van het kind, in een vijfde is het een familielid.