België: nieuw wereldrecord of Di Rupo II
BRUSSEL (ANP). Gaat België voor een nieuw wereldrecord of voor een tweede regering-Di Rupo? Na de vorige parlementsverkiezingen in 2010 vestigden de Belgen een bedenkelijk record. Terwijl de crisis in alle hevigheid toesloeg, namen zij 541 dagen de tijd om een regering te vormen. België moet zondag naar de stembus voor een nieuw parlement, tegelijk met de Europese verkiezingen.
De regering-Di Rupo, die 2,5 jaar aan de macht is, bestaat uit zes partijen: de Vlaamse christendemocraten, sociaaldemocraten en liberalen en van Franstalige kant keurig dezelfde drie politieke families. De verwachting is dat zij op 25 mei met zijn allen genoeg stemmen vergaren om door te kunnen gaan.
De meeste Belgen lijken wel waardering te hebben voor het beleid van matige bezuinigingen en groeiprikkels, door de Waalse socialist Elio Di Rupo zelf het „Belgische recept” genoemd. De vorming van Di Rupo II kan in principe dus snel gaan, menen waarnemers.
Maar er schuilt een forse adder onder het gras: de Vlaams-nationalistische N-VA. Na de vorige verkiezingen werd N-VA de grootste partij van heel België, maar belandde in de oppositie. Volgens opiniepeilingen gaat de partij verder groeien. De Wever begint een hoofdrol te claimen: „Plan A is een regering vormen zonder de Franstalige socialisten van Di Rupo.”
De N-VA-leider kiest daarvoor een omweg, namelijk die via Vlaanderen. In dat gewest zijn zondag ook regionale parlementsverkiezingen, net als in de andere gewesten Brussel en Wallonië. Als gedoodverfd winnaar in Vlaanderen gaat De Wever proberen daar een regering te vormen met de christendemocraten en liberalen.
Het N-VA-kopstuk benadrukt dat de Vlaamse regering dan over de nieuwe Belgische regering moet onderhandelen. Dat is nieuw en gedurfd, en begrijpelijk voor iemand die meer autonomie voor Vlaanderen wil. Maar daarmee isoleert hij zich landelijk.
Welke partij wil samenwerken met een Vlaamse beweging die een einde wil maken aan België? Sommige Franstalige liberalen (MR) flirten met de N-VA, maar hooguit wegens het economisch beleid. De Wever erkent het ontbreken van steun en verwijt de MR ook „in de linkse oceaan” te zwemmen.
Inmiddels waarschuwt het bedrijfsleven voor ernstige gevolgen als een nieuwe regering weer zo lang op zich laat wachten als de vorige. Het is als met een ijsberg, aldus de grootste werkgevers: „Op het eerste gezicht lijkt alles oké, de manier waarop België de crisis heeft doorstaan. Maar het grootste gedeelte bevindt zich onder water, waar de spanningen toenemen.”