Bestuurder P. W. Moens van schoolbesturenorganisatie VGS en drs. J. Otte, lid van het college van bestuur van de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap, ontmoeten christelijke schoolleiders uit andere landen tijdens het Brussels Beraad, het overleg dat ze eens per jaar met SGP-Europarlementariër drs. B. Belder voeren. „Het is bemoedigend om samen over het werk van de Heere in het onderwijs en over onze ervaringen te kunnen spreken.”

Het beraad is nog jong: tot nu toe zijn er twee vergaderingen geweest. Tussendoor is er e-mailcontact. „We leven met elkaar mee. Zoals onlangs, toen de Engelse deelnemer weduwnaar werd.”

Het onderwijsoverleg ontstond na bezoeken van groepen reformatorische schoolleiders uit Nederland aan Zweden (2009) en Engeland (2011).Vervolgens werd in september 2012 op de Fruytierschool in Apeldoorn de eerste tweejaarlijkse internationale conferentie gehouden. Er kwamen onderwijsmensen uit zeventien Europese landen, Canada en Israël. Belder was een van de sprekers. In 2013 werden scholen in Canada bezocht.

In september 2014 is ”De plaats en de waarde van leiderschap in christelijk onderwijs in de school, het klaslokaal en in de maatschappij” het thema van de tweede conferentie in Apeldoorn. In de tussenliggende jaren wordt een internationale leerlingenconferentie belegd voor jongeren tot 18 jaar: de eerste medio 2015, eveneens in Apeldoorn. Organisatoren zijn de Jacobus Fruytier Scholengemeenschap en –wisselend– een andere middelbare school.

Recht van de ouders

Daarnaast werd het Brussels Beraad opgezet. De SGP-vertegenwoordiger in het Europees Parlement zei dat er in Brussel en Straatsburg heel veel wordt gelobbyd, maar dat de vrijheid van godsdienst en van onderwijs daarbij onvoldoende aandacht krijgen, stellen Moens en Otte. „Volgens het Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens hebben ouders het recht om hun kinderen in de lijn van hun overtuiging onderwijs te laten geven. De praktijk wijkt daarvan echter vaak sterk af.”

De VGS organiseerde in samenwerking met Belder en zijn fractiemedewerker F. van der Maas daarom een overleg met vertegenwoordigers uit Nederland, Engeland, Hongarije, Zweden en Frankrijk. De laatste keer schoven ook twee Duitsers aan en voor het volgende beraad zijn mensen uit Roemenië uitgenodigd. Vanuit Nederland komt behalve Otte en Moens ook directeur dr. W. Kuiper van de Besturenraad.

Toerusting

Het overleg wordt als waardevol ervaren. „Het is nodig dat in het EP de positie van het bijzonder onderwijs en klassieke grondrechten zoals de vrijheid van godsdienst voortdurend onder de aandacht worden gebracht”, stellen Moens en Otte. „Onze parlementariërs hebben daarbij inbreng vanuit het onderwijsveld nodig.”

Tijdens het beraad worden gasten van buitenaf uitgenodigd, zoals de Britse christelijke lobbyist David Fieldsend, het Roemeense EP-lid bisschop Laszlo Tökes, Andrea Popescu van het Europese centrum voor wetgeving en recht en een vertegenwoordiger van de Europese Commissie.

Daarnaast dienen de bijeenkomsten om elkaar te informeren en toe te rusten. „De Zweden hebben ons verteld over het pluralisme dat daar door de staat aan de scholen wordt opgelegd: onderwijs vanuit een christelijke visie is daardoor nauwelijks mogelijk tijdens door de overheid betaalde onderwijstijd. De Franse schooldirecteur had te maken gekregen met regels die hem verhinderden een docent te ontslaan toen dat vanwege de grondslag van de school nodig was. Het had hem niet alleen 50.000 euro gekost, maar ook de gelegenheid gegeven in de media het standpunt van zijn school uit te leggen.

Dat vindt men belangrijk: niet alleen het eigen terrein veiligstellen, maar ook de goede boodschap uitdragen. Vanuit hun identiteit staan ze midden in de netwerksamenleving, ook doordat ze geen organisaties hebben waarop ze kunnen terugvallen. Het getuigenis dat deze directeur gaf, leverde hem overigens nieuwe aanmeldingen van leerlingen op.”

Geestelijke strijd

In meerdere landen zie je de tendens om alles wat afwijkt van de hoofdlijn als sektarisch te duiden. „Als je iets sektarisch noemt in plaats van religieus, heb je een vrijbrief om het te elimineren. Het is treffend als je in schrijnende situaties merkt hoe de christelijke scholen met overgave en vertrouwen proberen hun werk voort te zetten. Soms, als men financieel in de knel zit, komt er uit onverwachte hoek steun. Men ervaart heel sterk: het is niet onze school, maar Zijn school, daarbij wijzend op Gods trouw.

Wij kunnen leren van de houding van onze christelijke collega’s in andere landen en van hun scherpe analyse van de geestelijke strijd om onze kinderen. Als we naar hen luisteren, komt onze eigen situatie soms in een ander daglicht te staan: het wordt wel moeilijker, maar we hebben nog steeds veel voorrechten. Hun situatie kan wel ons voorland zijn. Dit was mede een van de aanleidingen voor de VGS internationalisering op de agenda te plaatsen: een visie ontwikkelen op de toekomst aan de hand van buitenlandse ervaringen.”

Thema’s die tijdens het Brussels Beraad aan de orde komen, zijn de genderproblematiek –in veel landen woedt een strijd rond gelijke rechten voor homoseksuelen–, evolutionisme versus de scheppingsleer, de rechten van het kind versus die van de ouders, en de plaats van het godsdienstonderwijs. „De tendens is: het kind is van de staat; de overtuiging van ouders doet er minder toe. In veel landen bepaalt de staat dan ook wat er in de gefinancierde scholen onderwezen moet worden.”

Christenen benutten de mogelijkheden om tegen dergelijke tendenzen de stem te verheffen, te weinig, stellen Otte en Moens. „Een seculiere lobbygroep in de Europese Unie bespreekt maandelijks hoe het staat met het bevorderen van de secularisatie. Zo zouden christenen ook actief moeten zijn. In de realiteit van de huidige Europese Unie vervullen christelijke EP’ers, zoals Belder, daarin een uitermate belangrijke taak. Ze verdienen onze hartelijke steun.”