De samenleving gaat gebukt onder het gelijkheidsdenken, stelt Moens. „Het is begonnen met de Algemene wet gelijke behandeling van 1993. Die bevat niet-Bijbelse ingrediënten, zoals het gelijkheidsdenken. Dat is in onze tijd doorgeslagen. Het verdrukt andere grondrechten zoals de vrijheid van onderwijs en de vrijheid van godsdienst.”

Daar komt „een morele crisis” bij, aldus de bestuurder van de reformatorische scholenorganisatie. „Religie zit diep verankerd in de mens, maar is ondergeschikt gemaakt aan het gelijkheidsdenken. Dat roept de vraag op: Welke ruimte wil de samenleving nog aan religie geven?”

Moens is niet gerust op het antwoord. „Er is vanuit de politiek onvoldoende oog voor pluriformiteit. Realiseren we ons dat als gereformeerde gezindte? We voeren discussies over interne aangelegenheden. Over cultuur- en tijdgebonden zaken. Dat geldt met name de kerken. Zijn we niet te veel in onszelf gekeerd?”

Recent schafte de Tweede Kamer de enkelefeitconstructie in de Algemene wet gelijke behandeling af. Moens: „Ik verwacht dat we als reformatorische scholen weinig zullen merken van het gevolg. Het enkele feit was al geen reden om een homoseksuele leerkracht te weigeren of te ontslaan. Maar de Kamer geeft met deze beslissing wel een duidelijk signaal waarbij er geen ruimte lijkt voor een andere visie op homoseksualiteit en relaties.”

Toch zijn er veel goede zaken, benadrukt Moens. „We leven sinds 1945 weer in een vrij land. Ik denk aan de vele christenen in andere landen. Ze worden onderdrukt, vervolgd. Wij leven in een democratie, niet in een dictatuur. Kijk naar de wantoestanden in Syrië en Libië. In ons land is er gelegenheid om Gods Woord te verkondigen en te verspreiden. Er wordt geluisterd naar christenen, ook in gesprekken met leden van de Tweede Kamer.”

De vraag is echter, aldus Moens, of christenen wel hun verantwoordelijkheid nemen. „Ik lees nergens in de Bijbel dat ons hier een comfortzone wordt beloofd. Wel de strijd. Wat doen wij vaak? Achteroverleunen en elkaar betwisten. Dat is niet Bijbels.”

De VGS-bestuurder noemt het „nationale schuld” dat er in Nederland on-Bijbelse wetten bestaan. „Ervaren wij als christenen die schuld ook als de onze? De kerk is onzichtbaar geworden, maar we hebben een woord, het Woord, voor de wereld. Present zijn in de samenleving is onze opdracht. De kerk is bang voor de invloed van de wereld, maar het zou andersom moeten zijn. Dat de wereld bang is voor de invloed van de kerk. We hebben als orthodoxe christenen een prachtige zuil, en ik ben er dankbaar voor, maar laten we proberen los te komen van onze traditioneel bepaalde discussies en ons concentreren op de zaken die er werkelijk toe doen.”

Dit is het vierde deel in een serie voorafgaand aan de boetedag in de Gereformeerde Gemeenten op 11 mei.