En niet zonder reden. Eerder deze week sloot de Palestijnse Autoriteit een verzoeningsverdrag met aartsrivaal Hamas, die de scepter over de Gazastrook zwaait. De bedoeling is dat beide partijen een regering van nationale eenheid gaan vormen.

Dat is op zichzelf al problematisch genoeg. Want de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever zijn nu eenmaal fysiek van elkaar gescheiden. En het is niet erg waarschijnlijk dat de Palestijnse Autoriteit ook maar iets in de melk te brokkelen krijgt in de Gazastrook.

Problematischer is echter dat de Palestijnse Autoriteit zich heeft verzoend met een beweging die zich officieel de vernietiging van de staat Israël ten doel heeft gesteld. Nu ja, de staat Israël komt er in het handvest van Hamas op zijn best vanaf met de benaming ”zionistische entiteit”. Iets wat bestaat, maar er eigenlijk niet hoort te zijn.

Terecht, dus, dat Israël de Palestijnse Autoriteit op dit moment niet langer als partner voor vrede beschouwt. Want onderhandelen met een partij die deels vindt dat je eigenlijk niet zou moeten bestaan, lijkt bij voorbaat vruchteloos.

De Palestijnen zagen dat buitje ook wel hangen. En dus haastte de Palestijnse leider Mahmud Abbas zich te verklaren dat Hamas de voorwaarden van de Palestijnse Autoriteit voor deelname aan het vredesproces zal respecteren. Dat betekent erkenning van de staat Israël en het streven naar een tweestatenoplossing binnen de bestandsgrenzen van 1967.

Als dat waar is, dan is er voor Hamas nogal wat ideologisch werk aan de winkel. „De dag des Oordeels komt niet totdat moslims alle Joden ter dood hebben gebracht, totdat de Jood zich achter stenen en bomen verstopt”, luidt een passage uit artikel 7 van het handvest van Hamas. Verderop meldt het document: „Het verlaten van de conflictcirkel met Israël is hoogverraad; vervloekt zij degene die dat doet.”

Het handvest heeft dus nog wel wat aanpassingen nodig om aan de uitspraken van Mahmud Abbas te kunnen voldoen. Het behoeft weinig betoog dat Hamas die veranderingen nooit zal doorvoeren. Daarvoor zijn de islamitische ideologie en de haat tegen Israël te diep geworteld.

Dat bevestigt de conclusie dat het vredesproces tussen Israël en de Palestijnen vooralsnog ten einde is. Dat zal met name voor de Verenigde Staten een enorme domper zijn. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken, John Kerry, zette zich in opdracht van het Witte Huis de afgelopen tijd uit alle macht in om een akkoord te bereiken. De bewindsman stelde 29 april als deadline voor een raamwerkovereenkomst tussen de partijen. Een raamwerkovereenkomst – ook niet meer dan dat.

Het ziet er helaas naar uit dat minister Kerry een nieuwe agenda moet aanschaffen. En het jaartal van die agenda is vooralsnog onbekend. En misschien wel non-existent.