Sarran, voorganger van de gereformeerd-evangelische gemeente in Lyon, sprak gisteren op de laatste dag van de Colloque Biblique Francophone in Sainte-Foy-lès-Lyon. Thema van zijn lezing was ”Muziek in de eredienst”.

Sarran, zelf uitstekend gitarist, pianist en vioolspeler, constateerde dat er wel een uitdrukkelijk gebod van God bestaat om te zingen tijdens de eredienst, maar dat de manier waarop dit dient te gebeuren in de Bijbel niet precies wordt voorgeschreven. Dat betekent volgens hem niet dat alles kan. De muziek en zang in de eredienst moeten aan Bijbelse eisen voldoen. „God houdt van orde, dat blijkt uit de schepping, en daarom moet kerkmuziek in ieder geval tonaal, regelmatig en begrijpelijk zijn.” Hij verwees hierbij naar 1 Korinthe 14, waar Paulus de eis van begrijpelijkheid stelt.

Begrijpelijkheid, gaf Sarran aan, is ook noodzakelijk omdat het geloof aan een jongere generatie moet worden doorgegeven. „De Reformatoren hebben dat goed begrepen en daarom verkozen zij populaire melodieën.”

De teksten van gezangen moeten evenwel aan de eis van kwaliteit en Bijbelse inhoud voldoen. „Veel hedendaagse evangelische liederen beogen slechts emotioneel effect, terwijl de tekst bestaat uit een samenraapsel van onbenulligheden. Gezangen mogen nooit in strijd zijn met de leer.” Dat dit vaak wel het geval is, illustreerde de Franse voorganger met teksten die uit „prietpraat” bestonden of zelfs „ketterijen” bevatten.

Vermeden dienst verder te worden dat een muziekstijl splijtzwam wordt, aldus Sarran. „Modernere muziekstijlen stoten zo snel gemeenteleden af, veel meer dan meer klassieke muziekvormen.”

Symfonie

James Hutchinson, directeur van het Institut Biblique Belge (IBB) in Brussel, vervolgde gisteren zijn lezingenreeks over het Boek der Psalmen. Het psalmboek is te vergelijken met een symfonie in vijf delen, stelde hij. „Het is mogelijk de delen afzonderlijk te genieten. Maar wie de zorgvuldige opbouw van de delen volgt, krijgt dieper inzicht in de bedoeling en de boodschap van de psalmen.”

Hutchinson, die aan het IBB Oude Testament doceert, probeerde zich telkens in te denken hoe gelovigen zoals Jozef, Anna en Simeon in de tijd van Jezus’ geboorte de psalmen ervaren hebben. „De Romeinen heersten immers en het davidisch koningshuis bestond niet meer. Hoe moesten zij die heerlijke beschrijving van de koning uit Psalm 2 rijmen met de situatie van hun tijd?” Volgens de Brusselse theoloog konden zij alleen al vanuit de psalmen voldoende zicht hebben op een volkomen verlossing.

In het vijfde deel van het Boek der Psalmen (Psalm 107 tot Psalm 150), is sprake van een toenemend zicht op het Evangelie, aldus de inleider. Kenmerkend voor deze psalmenreeks is volgens hem het steeds vaker terugkerende refrein „Hallelujah. Looft Jehova, want Hij is goed.”

In het vijfde deel is ook sprake van een „nieuwe exodus” en een „nieuwe David.” Deze beschreven koningsfiguur overtreft David en is tegelijk hogepriester. Het valt, aldus Hutchinson, op dat de vernedering van de koningsfiguur dieper, maar de verheerlijking des te heerlijker wordt beschreven. Dan is de verbinding met de historische David losgelaten. De „nieuwe David” lijdt niet vanwege zijn eigen zondigheid, maar lijdt onschuldig. In Psalm 148 blijkt het volk Gods terug te zijn in de Godsstad en dan pas barst echt de niet te stuiten jubel op de volkomen verlossing uit.

In zijn vergelijking met een symfonie beschreef Hutchinson de laatste drie psalmen als een enorme uitbarsting van het „Halleluja” – in crescendo naar de climax van psalm 150. „En Jozef, Anna en Simeon konden vanwege hun bekendheid met de psalmen met reden diezelfde lofprijzing aanheffen.”

In het Franse Sainte-Foy-lès-Lyon, een voorstad van Lyon, had tot en met gisteren de jaarlijkse Colloque Biblique Francophone plaats. Vandaag het vierde verslag (slot).

Lees ook:

Colloque Biblique Francophone: oudtestamentische middelaars brengen alleen tijdelijke verlossing

„Psalm 1 en 2 bepalend voor verdere opbouw Psalmenboek”

Roepingsvisioen Jesaja als bondigste samenvatting van wat calvinisme is