Danny werd samen met zijn tweelingzusje geboren in 1975 in een gezin dat al zes kinderen telde. Zijn ouders konden niet voor hem zorgen en zijn gezondheid liet te wensen over. Ze besloten hun 2-jarige zoon af te staan voor adoptie. Kees en Jannie van der Maas, die toen voor Woord en Daad in de buurt werkten, namen het jongetje op in hun gezin.

In 1982 keerde het gezin Van der Maas terug naar Nederland. De jonge Danny groeide daardoor op in Houten. Na tien jaar emigreerde het gezin opnieuw, nu voor enkele jaren naar Indonesië: Kees van der Maas was daarheen uitgezonden door de Zending Gereformeerde Gemeenten.

Danny leerde in 1994 zijn vrouw kennen. Ze trouwden en kregen vier kinderen. „Rond mijn dertigste begon het te kriebelen en ging ik op zoek naar mijn wortels”, zegt Danny. Hij liet zich niet ontmoedigen door de verhalen van jongeren bij wie een zoektocht op een grote teleurstelling uitliep. „Dat mijn zoektocht uiteindelijk wel gelukt is, wil niet zeggen dat een ander zich daaraan moet spiegelen. Het is mijn proces geweest”, zegt hij.

Zijn geboorteplaats was bekend. „Een verpleegkundige had mij overgedragen aan mijn ouders. Ik kreeg contact met haar. Ze vertelde me dat mijn biologische ouders, die christen waren, naar een ander dorp waren verhuisd. Ik zocht contact met de plaatselijke predikant. In april 2011 belde hij me op en zei: „Danny, ik heb je biologische moeder aan de lijn.” Na 34 jaar hoorde ik haar stem. Ze vertelde dat mijn vader was overleden.”

In mei 2011 is Danny van der Maas afgereisd naar India. „Na 35 jaar kon ik mijn biologische moeder in de armen sluiten. In het dorp was er een groot feest georganiseerd; alsof een verloren zoon weer thuiskwam.” Danny vertelt hoe die zondag de dominee preekte over Jesaja 43: „Breng mijn zonen van verre en Mijn dochters van het einde der aarde.”

In 2012 heeft Danny van der Maas met zijn gezin zijn familie in India bezocht. „Dat was een bijzonder weerzien”, zegt hij.