Volgens sommigen is het maatschappelijke gevaar van ‘pedoclub’ Martijn denkbeeldig. Een verbod gaat veel te ver, omdat dat een inbreuk vormt op grondrechten als vrijheid van vereniging en vrijheid van meningsuiting. Een groep van 48 wetenschappers, schrijvers, advocaten en journalisten riep woensdag in de Volkskrant de Hoge Raad op af te zien van een verbod.

Martijn, opgericht in 1982, werd in 2012 door de rechtbank in Assen verboden, op aangeven van het Openbaar Ministerie (OM). In hoger beroep draaide het gerechtshof in Leeuwarden die beslissing vorig jaar weer terug. Van een verbod kan geen sprake zijn, vond het hof, omdat de activiteiten van ‘pedoclub’ Martijn weliswaar in strijd met de openbare orde zijn maar niet leiden tot de dreiging van een maatschappelijke ontwrichting.

Het OM legde zich daar niet bij neer en stapte naar de Hoge Raad. Vorige maand adviseerde advocaat-generaal Vino Timmerman de raad tot een verbod.

Het belang van de bescherming van kinderen vormt voor Timmerman het zwaartepunt in het vraagstuk van een verbod. De vrijheid van meningsuiting en de vrijheid van vereniging moeten daarvoor wijken, vindt hij. Timmerman heeft daarbij gekeken naar uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens. Martijn draagt het idee uit dat seks tussen volwassen en kinderen normaal is, stelt Timmerman vast. De club doet dat op de website (die overigens niet meer in de lucht is) en via publieke uitingen van bestuurders.

Zelf zegt Martijn dat de vereniging seks tussen volwassenen en kinderen niet propageert en iedereen adviseert zich aan de wet te houden. Dat deden (ex-)bestuursleden van de club overigens niet altijd. Vooral voormalig voorzitter Ad van den Berg haalde zich bij herhaling strafrechtelijke problemen op de hals, onder meer door het bezit van een enorme verzameling kinderpornografie.

Volgens de groep van 48 in de Volkskrant is de „uitsluitend theoretische kans” dat de ideeën van Martijn op grote schaal zullen worden uitgedragen „in het huidige tijdsgewricht” nihil. Dat de club een bedreiging vormt voor de samenleving, is helemaal niet aangetoond. Over de belangen van de bescherming van kinderen spreekt het gezelschap zich niet uit.