Niets wijst er deze donderdagmiddag op dat er iets bijzonders staat te gebeuren bij evangelisatiepost Achter de Hoven in Leeuwarden. Er wordt koffiegedronken, vrijwilligers leggen de laatste hand aan de wekelijkse maaltijd, evangelist S. de Visser is bezig met het afronden van de Bijbelstudie.

Die handelt over de verloochening van Petrus. De Visser leest met zeven mensen het verhaal over Jezus en Petrus. „Ik heb dit verhaal nooit kunnen begrijpen”, zegt de evangelist. „In een ander evangelie staat dat Petrus Jezus afzweert en vervloekt.” Bij een van de bezoekers valt de mond open van verbazing: „Wie? Petrus?” Een korte stilte valt. „Maar dan geeft Petrus zich eigenlijk aan de satan?” De evangelist knikt. „Maar, als de haan kraait en de ogen van Jezus en Petrus elkaar ontmoeten, is er niet alleen bestraffing, maar ook genade. Het bittere wenen van Petrus zijn tranen van berouw en bekering; hij kon Jezus niet missen.” „Tjoh”, verzucht iemand, „wat een lessen in zo’n kort stukje.”

Tegen de klok van zes druppelen de mensen binnen voor de maaltijd. Onder hen een niet-alledaagse gast: burgermeester F. J. M. Crone. „Daar heb ik mede voor gezorgd”, aldus vaste bezoeker Jacco de Boer. „Onlangs hebben horecagelegenheden protest aangetekend tegen deze maaltijden. De 3 euro die wij vragen zou valse concurrentie in de hand werken. Alsof onze bezoekers geld hebben om daar uit eten te gaan. Dat wilde ik de politiek laten zien.”

Burgermeester Crone bevestigt dit. „Kijk nou naar deze mensen, die zien er toch niet uit als profiteurs?” Hij is juist blij met de activiteiten die de post organiseert. „De sociale functie van deze plek is erg belangrijk. Er is veel eenzaamheid. Deze mensen komen hier, anderen ontmoeten elkaar in een sportkantine of bejaardentehuis. Die diversiteit is mooi, zo krijg je geen eenheidsworst.”

De maaltijd is in een sfeervolle eetzaal, die wel wat weg heeft van een restaurant. Op de menukaart: aardappels, bonen en een gehaktbal. „Ik vind het hier een driesterrenhotel”, zegt vaste bezoeker Truus (67). De hele tafel knikt instemmend.

Het gesprek gaat al snel over politiek. Van de landelijke politiek moeten de bezoekers niet veel hebben. De burgermeester is daarentegen „wél oké.” Iemand: „Hij fietst veel door de stad, daardoor spreekt hij ook de gewone mensen.”

De gasten zijn blij met activiteiten op de post. Trijntje (58): „Ik reserveer elke week, anders zou ik vereenzamen. De familie De Visser is ook een fantastisch gezin. Moet je kijken wat een tijd ze voor je nemen. Maar ook de vrijwilligers, hoor. Het kost ze een hele dag. Dit gebeurt echt uit liefde.”

Als afsluiting lezen de bezoekers om en om een Bijbelvers over de voetwassing. ”De minste zijn” is het thema. „Als iedereen de minste zou zijn, wat zou de wereld er dan anders uitzien”, zegt De Visser. „Dan leven we haast in het paradijs”, roept iemand. Niemand die het daarmee oneens is.