„Ik geef geen donder om deze verkiezingen. Vraag me liever naar het toerisme”, zegt een lokale reisleider in het Javaanse vissersdorp Pangandaran, waar veel toeristen komen. Hij is niet de enige die er zo over denkt.

Veel Indonesiërs zijn een beetje ’moe’ van loze beloften en met name de corruptie van politici. Parlementariërs laten zich betalen om nieuwe wetten aan te nemen. Indonesische kranten hebben zelfs aparte pagina’s voor de dagelijkse corruptieschandalen.

Bovendien valt er tijdens de parlementsverkiezingen niet zo veel te kiezen. „Ideologische verschillen zijn er nauwelijks”, zegt Gerry van Klinken, Indonesiëkenner van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde (KITLV). „Ze willen allemaal ongeveer hetzelfde: stabiliteit, ontwikkeling en economische groei.”

Toch zijn de parlementsverkiezingen deze keer volgens Van Klinken anders. De partij PDI-P heeft namelijk - ongebruikelijk in Indonesië - alvast haar presidentskandidaat naar voren geschoven.

Dat is de buitengewoon populaire ‘kandidaat van het volk’ Joko Widodo; in de volksmond Jokowi. De huidige gouverneur van Jakarta is de grote favoriet om president Susilo Bambang Yudhoyono op te volgen. Het is de verwachting dat de PDI-P van zijn populariteit profiteert.

Jokowi geeft veel Indonesiërs het gevoel dat ze met hem wel iets te kiezen hebben. Hij heeft in tegenstelling tot veel andere politici een ‘schoon’ imago. Ook staat hij erom bekend dat hij bij de ‘gewone’ mensen komt kijken en een praatje met ze maakt, wat in Indonesië erg bijzonder is.