De afgelopen dagen heb ik erover nagedacht hoe het zou voelen om de machtigste man van de wereld te zijn. Waar is die macht eigenlijk in gelegen? Werd die zichtbaar toen uw minder machtige collega Poetin landjepik speelde rond de Zwarte Zee? Is uw hand voelbaar in Syrië, in Centraal-Afrika? Hebt u invloed op de wereldeconomie en is het aan uw beleid te danken dat we de crisis achter ons lijken te laten? Is de wereld daadwerkelijk veiliger geworden door uw bijdrage aan de nucleaire top, die de aanleiding tot uw bezoek vormde? Of openbaart uw macht zich misschien in het grote Amerika zelf? Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het tegenvalt om een stempel te drukken terwijl uw opponenten, de Republikeinen, in sommige organen de dienst uitmaken.

U bent onbetwist de machtigste man van de wereld. Toch is uw invloed op het wereldgebeuren gering. Laten we maar eerlijk zijn: net als ieder ander bent u niet in staat om de wereld aan te sturen, maar blijft uw rol beperkt tot het reageren op de gebeurtenissen die zich voordoen. Zou het voor de wereld uitmaken of u dan wel een Republikein in het Witte Huis woont? En kunt u dat verschil in Amerika wel maken? Hooguit daarin, dat u meer naar vernieuwing streeft en dus naar afbraak van het oude, terwijl een Republikein zich vooral zou inzetten voor het behoud van vertrouwde kapitalistische en wellicht ook christelijke waarden.

Ik benijd u dan ook niet. Want hoewel uw invloed gering is, moet u voor uw positie een hoge prijs betalen: uw vrijheid. U moest glimlachen toen u premier Rutte naar het Catshuis zag fietsen. Dat moet een zure lach zijn geweest. U weet namelijk dat deze bewegingsvrijheid voor u niet is weggelegd. Veel te gevaarlijk voor u om zich zo onbeschermd in het openbaar te vertonen. Voor nuchtere Nederlanders is het bijna lachwekkend dat, vanwege uw veiligheid, uw eigen limousines vanuit Amerika ingevlogen moesten worden. Wij hadden ook best voor een stevige auto kunnen zorgen. Uw veiligheid mocht niet uitbesteed worden aan buitenlanders. Gelukkig maar dat er ook Nederlanders voor u op de been waren. Anders had het, gezien het drankgebruik van uw mensen, zomaar verkeerd af kunnen lopen.

Ik vraag me af of u echt gelukkig bent in uw positie. Misschien kijkt u uit naar het moment dat u het stokje mag overdragen aan uw opvolger. Dat gaat overigens ook niet vanzelf: over de top, uitgerangeerd, geen herkansing mogelijk, als teleurstelling de geschiedenis in. Hoe moet u straks uw leven weer op de rit krijgen?

Mag ik u raad geven? Verwacht het niet meer van eigen kunnen, maar zoek een Leider om na te volgen. Ik ken er Eén Die Almachtig is. Zijn ambtstermijn is niet na acht jaar afgelopen, Hij blijft eeuwig op Zijn post. Hij reageert niet op gebeurtenissen, maar bepaalt de loop van de geschiedenis. Bij Hem gaat het niet om macht of bezit, maar om vrede en recht. Hij biedt absolute veiligheid aan al Zijn volgelingen.

Uw presidentschap is misschien een jongensdroom geweest. Die is straks definitief voorbij. Als u door genade een volgeling van Jezus Christus mag worden, hebt u echter het mooiste van uw leven nog te goed. Van harte wens ik u, voor nu en straks, Gods zegen toe.

Reageren? welbeschouwd@refdag.nl