In de hervormde synode haalde het fusievoorstel een nipte meerderheid van 51 stemmen voor en 24 tegen. Dat was slechts twee stemmen minder dan de 26 die er nodig waren geweest om het fusievoorstel van tafel te vegen. Van de 36 synodeleden van de ELK stemden er 30 voor en 6 tegen. De gereformeerde synode kende 69 voor- en 6 tegenstemmers.

„De Protestantse Kerk in Nederland is een feit. Goddank!” zei algemeen secretaris dr. B. Plaisier van de Samen op Weg-kerken na het voorlezen van de uitslag van de stemmingen in de drie synodes.

Het hervormd moderamen deed vrijdag nog een laatste poging om de tegenstanders binnenboord te houden. Het nam in het fusiebesluitvoorstel op dat hervormde gemeenten die tegen de vereniging zijn, zich gebonden mogen weten aan de klassieke gereformeerde belijdenisgeschriften. Voor sommige bezwaarden was dit te weinig. Het toegevoegde besluitvoorstel werd aangenomen met 8 tegenstemmen.

De voorzitter van de hervormde synode, ds. A. W. van der Plas, riep na de stemming de tegenstanders van de fusie en degenen die dreigen zich van de PKN af te keren, op geen „onberaden stappen” te doen, die „schade toebrengen aan de gemeenten en het voortbestaan van de kerk.” Hij riep alle hervormden op de eenheid te behouden en het gesprek over wat geloven in deze tijd betekent, voort te zetten. Hij benadrukte dat de Hervormde Kerk niet ophoudt te bestaan, maar zich voortzet in de Protestantse Kerk in Nederland. „Zoals we in de NHK elkaar altijd hebben weten vast te houden rond het belijden, zijn we geroepen om elkaar ook in de toekomst niet los te laten.”

De kerkfusie maakt een einde aan bijna vijf eeuwen van verdeeld optrekken van de drie kerken, zei dr. Plaisier tijdens een persconferentie met de drie voorzitters van de synodes. „Lutheranen en gereformeerden waren van het begin van de Nederlandse staat gescheiden. Die wonde is nu geheeld in de totstandkoming van de ene Protestantse Kerk. We willen deze vereniging ook vieren en gaan met volle moed op weg naar 1 mei 2004.” Toch uitte hij ook zijn zorg over al degenen in de drie kerken die moeite hebben met de vereniging, „mensen die niet losgelaten mogen worden.”

Inderdaad, een nipte meerderheid op de hervormde synode, moesten dr. Plaisier en ds. Van der Plas tijdens de persconferentie erkennen. Maar zowel de bespreking op de hervormde synode als het veelvuldig gesprek met de bezwaarden tot op de dag van de vereniging toe heeft volgens hen juist onderstreept dat alles geprobeerd is om elkaar vast te houden. Die opdracht geldt volgens hen ook het gesprek in de PKN.

Ds. Van der Plas erkende het gevaar van een scheuring, maar het is volgens hem de vraag of alle gemeenten wel achter het standpunt van hun kerkenraden staan wanneer deze de vereniging afwijzen. Bovendien is er de commissie van bijzondere zorg geïnstalleerd, die juist bedoeld is om elkaar vast te houden. In de commissie van bijzondere zorg zitten onder meer de predikanten W. B. Beekman (Koudum), P. L. de Jong (Rotterdam), A. W. van der Plas (Waddinxveen) en C. van Sliedregt (Nunspeet).

Ds. I. Fritz, voorzitter van de synode van de ELK, zei wel geschrokken te zijn van de 24 tegenstemmers op de hervormde synode. Zij hoopte evenwel op de ontmoeting met de Gereformeerde Bond in de verenigde kerk, al constateerde zij bij deze modaliteit het grootste verzet tegen de luthersen, „hoewel juist binnen de Bond Luther veel gelezen wordt.” Ds. J. G. Heetderks zei dat binnen de GKN het verzet tegen SoW minder groot is dan in de Hervormde Kerk, en dat het gereformeerde verzet ook niet van principiële aard is, maar meer gericht op het behoud van de zelfstandigheid van de plaatselijke gemeenten.

Het Interkerkelijk Vredesberaad (IKV) zegt met vreugde te hebben kennisgenomen van het besluit van de synodes van de SoW-kerken. Het IKV hoopt en verwacht dat de PKN zich krachtig, actief en betrokken zal bezighouden met de vraagstukken van kerk en samenleving.