Haar gezicht verkrampt terwijl ze de woorden uitspuugt: „Ik haatte mezelf zo ontzettend. Ik kon geen liefde voelen. Het vernietigt je leven, je hart vooral.” Helena vertelt in de documentaire Nefarious hoe het was om prostituee te zijn. Zaterdag vierden we in Nederland voor de 102e keer Internationale Vrouwendag. Maar wat valt er eigenlijk te vieren als er nog steeds vrouwen zijn die zoals Helena uitgebuit en misbruikt worden?

Vorige maand werd in het Europees Parlement met ruime meerderheid een resolutie aangenomen die het strafbaar stellen van de bezoeker van prostituees beoogt. Het laat zien dat Europese landen zich bewust worden van de misstanden in de sector. Wij doen een beroep op het kabinet om deze resolutie serieus te nemen. Vrouwen in de prostitutie zitten in een kwetsbare positie en moeten beschermd worden in plaats van beschadigd.

De schattingen van het aantal prostituees dat gedwongen achter de ramen zit, lopen uiteen van 50 tot 90 procent. Tussen de 80 en 95 procent van de prostituees is in haar leven slachtoffer geweest van geweld (verkrachting, incest of andere vormen van seksueel misbruik) voor ze in de prostitutie kwamen. De kans dat vrouwen in de prostitutie opnieuw met geweld in aanraking komen is bovendien zeer groot.

Wij vinden het onverteerbaar dat Nederland de ogen sluit voor deze duistere zijde. Na dertien jaar legalisering van de prostitutie zijn de gevolgen nog niet doorgedrongen. Men dacht de problemen in de prostitutiesector beter beheersbaar te maken, maar het tegenovergestelde werd bereikt. Legalisering trekt juist criminaliteit en mensenhandel aan. Nederland is de belangrijkste bestemming voor verhandelde vrouwen.

Nuloptie

Wij, vrouwelijke kandidaten voor de ChristenUnie Amsterdam, ChristenUnie/SGP Den Haag en ChristenUnie Utrecht vinden dat hier nu eindelijk een einde aan moet komen. Utrecht leek aanvankelijk op de goede weg en sloot de boten langs het Zandpad vanwege mensenhandel. Inmiddels wil de gemeente het Zandpad 2.0 zo snel mogelijk weer heropenen, zelfs met investering van een half miljoen gemeenschapsgeld. We juichen het toe dat Amsterdam als eerste stad de minimumleeftijd van prostituees naar 21 jaar verhoogde en een aantal grote en befaamde raamprostitutiepanden uitkocht. Tegelijkertijd blijft de raamprostitutiesector een omvangrijke toeristische trekpleister. Den Haag afficheert zich als stad van vrede en recht, maar wie de rosse straten van Den Haag bezoekt, zal daar weinig vrede en recht bespeuren.

Het beeld van prostitutie moet veranderen en dit kan alleen door niet de prostituee te zien maar de vrouw erachter. Dit kan alleen door als maatschappij geen plaats te bieden aan mensen die denken dat zij voor geld een ander, die vaak al beschadigd is, verder mogen beschadigen. Seks is geen mensenrecht. Het recht op bescherming en vrijheid is dat wel.

Na dertien jaar legalisering van de prostitutiewet moeten we als samenleving onze conclusies trekken. Prostitutie, legaal of niet, is nauw verweven met criminaliteit, onveiligheid en onvrijwilligheid. Het is onze droom dat raamprostitutie in de drie grote steden wordt opgeheven. En zolang onze droom nog niet is waargemaakt, willen wij er alles aan doen om op te komen voor deze vrouwen. Dat kan bijvoorbeeld door het aanbieden van uitstapprogramma’s of door een taaleis voor prostituees te stellen, zodat ze weerbaar zijn. We pleiten ook voor de invoer van een pooierverbod, want het uitbuiten van iemands kwetsbaarheid moet zwaar bestraft worden.

De leeftijdsgrens van prostituees en bezoekers moet overal snel omhoog naar 21 jaar. Uit onderzoek blijkt immers dat vooral jonge vrouwen uitermate geschikt zijn om uit te buiten. In de praktijk blijkt dat jongetjes van 12 jaar al door de rosse buurt fietsen om onbeschaamd naar vrouwen te kijken alsof het om een ding gaat. Dezelfde jongens die een paar jaar later in groepjes langs de ramen gaan en vrouwen beledigen. Wij gaan de strijd aan voor een nuloptie, zodat gemeenten kunnen kiezen voor geen raamprostitutie.

Liefde

Wij blijven, ook na Internationale Vrouwendag, strijden voor vrouwen als Helena. Zij had de moed om uit de prostitutie te stappen. Ze ontdekte dat zij wel van waarde was, dat er anderen waren die ongelooflijk veel van haar hielden. Zij kon het volle leven weer aan. Haar leven werd niet meer in geld maar in liefde uitgedrukt. Dat wensen wij voor alle vrouwen om ons heen.

De auteurs bekleden de tweede plaats op de kieslijst voor de gemeenteraad van respectievelijk de CU Amsterdam, CU/SGP Den Haag en CU Utrecht.