Sinds januari vorig jaar slaagt de ”spontane volksbeweging” erin om telkens een mengeling van vele tienduizenden rechts-conservatieven, traditionele rooms-katholieken, leden uit de bourgeoisie en een handvol moslims op de been te krijgen.

Hun protest tegen ”het huwelijk voor iedereen”, waarmee ze doelen op het homohuwelijk, was tevergeefs. De wet werd aangenomen maar de conservatieven blijven alert en richten hun pijlen nu op de socialistische plannen voor een ”gezinswet” die meer rekening houdt met de veranderde maatschappij.

„Gelijkheid, gelijkheid!” scandeerden de socialisten vorig jaar in de volksvergadering Assemblée Nationale nadat ze de wet op het homohuwelijk er uiteindelijk door hadden gekregen. Nu, bijna een jaar en vele protesten verder, lijken de socialisten toch problemen te krijgen met het vervolg van hun plannen voor meer gelijkheid.

Rommelig beeld

De conservatieve beweging LMPT waarin de meeste tegenstanders van de socialistische plannen zich hebben verenigd, heeft vaste grond onder de voeten gekregen in de vele debatten over het homohuwelijk en de nieuwe plannen rond adoptie. Dat is opmerkelijk omdat het beeld van de beweging vorig jaar fors werd aangetast door de aanwezigheid van verschillende extreem rechtse groeperingen waarvoor de protesten tegen het homohuwelijk slechts een aanleiding vormden om hun haat jegens homoseksuelen kenbaar te maken.

Dat werd destijds door minister van Binnenlandse Zaken Manuel Valls onmiddellijk gebruikt om de beweging in één adem te noemen met homofobe en extreem rechtse groeperingen.

„De media maakten bewust een karikatuur van de beweging. Ik heb helemaal niets tegen homo’s”, zegt Emmanuelle Roux (44). Zij is samen met haar man al meer dan een jaar actief binnen La Manif Pour Tous. Met haar man en twee kinderen ging ze naar alle grote demonstraties in Parijs. „Het is ook niet zozeer tegen homo’s, het gaat om de teloorgang van het traditionele gezinsmodel en de kinderrechten die in de nieuwe plannen helemaal worden genegeerd. Er worden in het onderwijs nu ook boeken voor kinderen gebruikt die volledig de plank misslaan. Het idee is dat je niet bent geboren als jongen, maar dat je later een jongen wordt. Het concept seksuele identiteit wordt nu vervangen door seksuele oriëntatie.

We hebben het gevoel dat er niet naar ons geluisterd wordt. Er zijn honderdduizenden handtekeningen verzameld om het homohuwelijk terug te draaien. Die zijn gewoon terzijde geschoven. Er had een debat moeten plaatsvinden, maar dat is nooit op de agenda gezet. We worden in hokjes geplaatst, rechts of rooms-katholiek, en vervolgens opzijgeschoven.

Maar sinds wij deel uitmaken van deze beweging hebben we juist gezien dat er niet zomaar wat wordt geroepen. De mensen die de straat opgaan hebben heel bewust over deze zaken nagedacht. Ze willen de regering laten weten dat het niet de rol van de staat is om onze kinderen op te voeden als het gaat om seksualiteit en religie.”

Opsteker

Vorige week stelde de Franse regering de introductie van de nieuwe schoolboeken met een jaar uit. De tweede opsteker op rij voor de aanhangers van de LMPT. Eerder deze maand schortte de president de plannen voor de omstreden gezinswet op.

Die nieuwe schoolboeken vormden een volgende stap in de plannen van premier Ayrault. Hij wil het onderwijs gebruiken om discriminatie tegen te gaan. Stereotype beelden over mannen en vrouwen moeten plaatsmaken voor beelden die beter bij deze tijd passen.

Aanhangers van de LMPT verwijten de regering bezig te zijn met het geleidelijk invoeren van een alomvattend plan, een ideologie. Onder het mom van een streven naar meer gelijkheid kunnen de heersende ideeën over het gezin op de schop en moeten voorstanders van een traditioneel gezinsmodel monddood worden gemaakt.

Het is geen knieval, maar een tactische terugtrekking, volgens de leider van de LMPT in Lyon, François de Viviés. Van afstel is volgens hem geen sprake. Andere zaken zijn voor Hollande nu belangrijker: de belabberde economie en de nog altijd enorme werkloosheid. Een handige politieke afleidingsmanoeuvre. Even wat verkoeling in het al maanden durende verhitte debat.

De Viviés: „Laten we niet overdrijven, onze invloed is maar beperkt. Dit is niet een indicatie van onze toegenomen invloed. Politici weten heel goed hoe marketing werkt. Bij de laatste demonstratie in Parijs was er een ander publiek dan gebruikelijk. Minder behoudend, zou ik willen zeggen. Het waren voor een deel mensen uit het politieke midden, de centrumrechtse Hollandekiezer. De plannen zijn nu even in de ijskast gezet omdat er Europese verkiezingen aankomen. Ze willen niet alle mensen aan de rechterkant kwijtraken en hebben er dus voor gekozen de zaak even te laten rusten. Dat heeft dus niet te maken met onze invloed.”

Vastberadenheid

„Wij zijn al actief in de beweging sinds het najaar van 2012”, vertelt Lionel Roux (44) „Het is voor mij duidelijk dat het een verzetsbeweging is. En iedereen kan weten wat dat betekent, het verzet in Frankrijk. Welnu, indertijd verzetten we ons tegen het fascisme, vandaag kun je die vergelijking opnieuw maken. Ik ben tegen het feit dat de regering probeert ons bepaalde ideeën op te leggen. Niemand hoeft mij te zeggen hoe ik moet denken.”

De vastberadenheid van de aanhang om de straat op te gaan, lijkt niet alleen het gevolg van de plannen van de regering. Emmanuelle Roux wijst op verschillende uitspraken die linkse politici lieten optekenen en die veel christenen grote zorgen baren. Roux: „De minister van Onderwijs, Vincent Peillon, heeft in 2010 gezegd dat de laïcité (een politiek systeem waarin godsdienst een pure privéaangelegenheid is, MH) inhoudt dat de invloed van de kerk geheel moet verdwijnen. Er zijn dus mensen aan de macht die denken dat de vrijheid van godsdienst hier niet bestaat. Daarom gaan we de straat op. Onze godsdienst wordt met voeten getreden. Iets dat onze identiteit bepaalt, dat ons gelukkig maakt, is nu een doelwit geworden.”

Lionel Roux: „Ik noem mijzelf niet rechts en ik sta ver af van extreem rechts. De mensen die in deze beweging actief zijn zou je misschien ergens in het politieke middenveld moeten zoeken. Alleen is christelijk rechts opgesplitst. Er zijn mensen die achter de christelijke oud-UMP-minister Christine Boutin staan; anderen vinden haar veel te dicht tegen extreem rechts aanleunen. Ik vermoed dat het politieke centrum niet meer bestaat. De kant van oud-president Sarkozy zegt mij in ieder geval niets.”

Protestanten

François de Viviés vertelt dat hij veel gebeld wordt door LMPT-aanhangers die niet meer weten op welke partij ze moeten gaan stemmen bij de Europese verkiezingen. Geen enkele landelijke partij wil zich ontfermen over de aanhangers van LMPT. Veel mensen overwegen nu hun stem op het Front National uit te brengen.

De Viviés: „Onze aanhangers zijn voornamelijk rooms-katholieken. Maar in sommige departementen zijn er uitzonderingen. In het departement Drôme zijn er traditioneel veel protestanten. Vanuit dit departement vertrokken heel veel bussen naar de grote landelijke demonstraties. Dat was voorheen niet het geval. Er zijn grote veranderingen gaande bij de protestanten. Die maken zich ongerust over het maatschappelijk model dat de socialisten voorstaan terwijl zij van oudsher veel progressiever zijn dan de katholieken.”