vraagt zich af waar het CDA staat, nu er sprake is van eventuele regeringsdeelname. Leefbaar Nederland maakt bijna alle coalitiemogelijkheden voor na de verkiezingen onmogelijk. Het blijft maar groeien, terwijl professor Pim wijselijk zijn mond houdt. Dus of nu PvdA of VVD de grootste wordt, het CDA zal zeer waarschijnlijk gaan meeregeren. Acht jaar paars heeft zich met name op twee dingen gestort:

1. werk, werk, werk; en 2. het doorbreken van zo veel mogelijk ethische principes. Acht jaar paars heeft zich vooral beziggehouden met de afbraak van de christelijke fundamenten van onze samenleving. De kans is groot dat het CDA weer gaat meeregeren, maar zal dit een wezenlijke verandering brengen in de neoliberale paarse stijl van regeren, die vooral tegemoetkomt aan de vrijheid en ontplooiingsmogelijkheden van het individu?

Leefbaar Nederland had eigenlijk maar één punt: Nederland raakt te vol, vanaf nu mochten er nog maar 10.000 asielzoekers per jaar het land in. Maar het congres van Leefbaar Nederland besloot anders en het quotum van LN ging van de baan… Heeft die partij, die erom bekendstaat dat ze zegt waar het op staat, eigenlijk nog wel iets waar ze op kan staan? Heeft ze eigenlijk nog wel politiek inhoudelijke punten die haar bestaansrecht geven?

Ondertussen weten we dat Fortuyn vooral wil gaan „keten” op dinsdagmiddag en dat Hans Kraaij sr. op de lijst staat voor de „algemene nabeschouwingen.” Als we over de verkiezingen heen kijken zou dit voor de oppositie wel eens een hele rare situatie op kunnen leveren: de oppositie die vooral oppositie voert tegen een twintigtal Leefbare Nederlanders en een Leefbaar Nederland dat overal oppositie tegen voert.

Met name de paarse partijen moeten hun tol betalen aan Leefbaar Nederland. Zowel PvdA als VVD en vooral D’66 krijgen flinke tikken. Politieke grijsheid wordt in Nederland minder op prijs gesteld dan het populistisch beantwoorden van onderbuikgevoelens door Leefbaar Nederland. De rest van de partijen blijft nagenoeg constant. Hier en daar een zeteltje meer of minder, maar het blijft toch nagenoeg gelijk in zetelaantal.

Hoewel PvdA en VVD flink moeten betalen zijn zij toch de partijen die gaan strijden om de grootste partij van Nederland te worden. Een van beide gaat dus zeker regeren, maar in ieder geval niet allebei, want na acht jaar paars zijn ze elkaar toch ook wel zat. Het CDA staat te popelen om weer eens een potje te regeren en hun lijkt het niet zoveel uit te maken met wie. Als er maar weer geregeerd wordt! Hoe verhitter de titanenstrijd tussen PvdA en VVD en hoe groter de populariteit van LN, hoe groter ook de kans dat het CDA in ieder geval in de regering komt. Er zijn dus twee scenario’s: óf PvdA en CDA en een derde, óf VVD en CDA en een derde. Die derde partij is bij een huwelijk tussen PvdA en CDA sneller gevonden dan wanneer CDA en VVD het op een akkoordje gooien. Ook GroenLinks staat namelijk te kwijlen bij het woord ”regeren” en zelfs de ChristenUnie ziet er wel wat in. GroenLinks is eigenlijk de enige serieuze derde partij, met als goede reserve de ChristenUnie. Dat kan zelfs niet voorkomen worden door een Singh-Varma-crisis of een lachwekkend gestuntel over de bombardementen in Afghanistan.

Paprika-akkoord
Eigenlijk is het dus al in kannen en kruiken. PvdA, CDA en GroenLinks zullen na mei 2002 op het regeringspluche zitting nemen. De jongeren van deze partijen hebben dat ook al door en zijn met een gezamenlijke verklaring gekomen, het zogenaamde paprika-akkoord. Het document is uiterst duidelijk van toon. De profielen van de JS (PvdA) en Dwars (GroenLinks) zijn daarin goed terug te vinden, maar het CDjA is behoorlijk ondergesneeuwd in de rooie smurrie van al dit paprikageweld. Voor deze partij zou het kleurverschieten van de paprika (rood, geel, groen) wel eens symbool kunnen zijn van de eigen kameleontische karakterloosheid.

Dat brengt ons tot de volgende vraag: Waar staat het CDA zelf? Wat staat er op zijn verlangenlijstje voor regeringsdeelname? Gaat het wat doen aan de nieuwe euthanasiewet? Misschien een stevige investering in palliatieve zorg, of wordt het juridisch kader van de toetsingscommissies nog eens kritisch onder de loep genomen? En wat doet het CDA aan de gelegaliseerde prostitutiebedrijfstak? Het CDA, dat zich graag wil profileren als de partij voor „hét gezin”, zal toch moeten inzien dat deze nieuwe wet -een mijlpaal voor paars!- vrouwensmokkel en vrouwonterende praktijken niet probeert op te lossen, maar juist mogelijk maakt. Daarnaast zijn begrippen als trouw, integriteit en seksuele monogamie een voorwaarde voor en het fundament onder het gezin. Het CDA wil zich graag profileren als de partij voor het gezin, maar zal het ook wat proberen te doen aan deze gezinsondermijnende ’bedrijfstak’? En zal het daarom ook iets doen aan het homohuwelijk?

In het verleden hebben we gezien dat het CDA het niet zo nauw neemt met zijn eigen grondslagen als het op regeren aankomt. Op basis van één en dezelfde grondslag heeft het eerst euthanasie gedoogd, vervolgens heeft het zich heftig verzet tegen legalisering van euthanasie, en nu lezen we niets wezenlijks meer over dit onderwerp in het nieuwe verkiezingsprogramma van het CDA. Dat geeft reden om sceptisch te zijn over de mogelijke regeringsdeelname van het CDA. Zal het veel uitmaken?

Waarschijnlijk zal de partij prima kunnen samenwerken met de neoliberalen van GroenLinks, die zich er voortdurend sterk voor maken om de christelijke grondslagen van onze samenleving af te breken.

Enige tijd geleden mocht ik PerspectieF vertegenwoordigen in een forum, tussen alle politieke jongerenorganisaties. Op de vraag welke partij we als het liefst af wilden schaffen, noemde nota bene het CDjA de SGP als een partij die best kon verdwijnen. Afgezien van de vraag, die nogal ridicuul is, is het antwoord van de CDA-jongeren zeer opmerkelijk. Het contrast tussen deze twee partijen, het CDA en de SGP, is groot. Beide partijen staan op een christelijk fundament, maar waar de een (SGP) zoveel mogelijk vasthoudt aan haar principes -of je het er nu mee eens bent of niet- is de ander eigenlijk al vergeten wat haar echte principes zijn.

We krijgen een andere politieke koers in Nederland. Voorlopig is een coalitie tussen PvdA, CDA en GroenLinks het meest voor de hand liggend. We krijgen dus een sociaal-democratische regering met een neoliberaal sausje en een christelijk bijsmaakje. Maar of dit in ethisch opzicht werkelijk anders zal zijn dan acht jaar paars…

De auteur is landelijk voorzitter van PerspectieF, ChristenUnie-jongeren.