Commentaar: Initiatief-Segers geen zinloze exercitie
Weer een klein stapje vooruit. Zo kun je, vanuit het gezichtspunt van CU-Kamerlid Segers, de quickscan zien die minister Opstelten (Justitie) heeft laten uitvoeren naar de strafbaarstelling van het bezoeken van uitgebuite prostituees. Het onderzoek, uitgevoerd door de universiteit van Groningen, heeft immers onder meer deze conclusie: het beboeten van deze categorie prostituanten is weliswaar onder de huidige wetgeving al mogelijk, maar voor een goede en effectieve uitvoering hiervan is eigenlijk aanvullende wetgeving nodig.
En laat Segers nu juist met het schrijven van dergelijke wetgeving bezig zijn! Hij heeft een initiatief in de maak dat het bezoeken van een prostituee strafbaar stelt indien de zogeheten prostituant wist of redelijkerwijs kon vermoeden dat de desbetreffende vrouw het slachtoffer is van uitbuiting en mensenhandel.
Voor Segers dus een positief signaal. Wellicht maakt deze quickscan het voor de PvdA-fractie makkelijker zich bij zijn initiatiefwet aan te sluiten, zodat deze binnenkort als CU/PvdA-initiatief gepresenteerd kan worden. Een initiatiefwet die weliswaar niet de introductie van het volledige zogeheten Zweedse model behelst –ieder die een prostituee bezoekt, is sowieso strafbaar–, maar die wel een stapje in die richting zet.
Met het Groningse onderzoek is Segers er echter nog niet. Nog lang niet. Want zelfs als de PvdA zich aansluit –wat dus nog onzeker is– komt hij qua stemmenaantal niet verder dan de optelsom van CDA (13), CU (5), SGP (3) en PvdA (38); dus 59 zetels. Zelfs met de SP erbij zit hij nog niet op de vereiste 76.
Een zinloze exercitie dus? Dat is te snel geconcludeerd. Toegegeven, wie voornamelijk let op de slagingkans van deze wet en wie daar ook even de statistieken bij betrekt, kan niet al te optimistisch zijn. Een onderzoek door de Staatscourant liet onlangs zien dat het fenomeen initiatiefwet weliswaar in populariteit toeneemt, maar dat slechts een kwart van alle initiatiefwetten het Staatsblad haalt. Veel initiatieven blijven in de parlementaire molen steken, vaak doordat de initiatiefnemers inzien dat er eigenlijk geen kans op slagen is, waardoor het wetsvoorstel soms jarenlang een slapend bestaan leidt, tot het ten langen leste door zijn geestelijke vader of moeder wordt ingetrokken.
Dat zou, wat niet te hopen is, ook het lot kunnen worden van dit initiatief. Maar dan nog mag de inspanning die ervoor gepleegd is, niet zinloos heten. Niemand, of hij nu christen is of niet, mag er immers in berusten dat in Europa én in Nederland jaarlijks duizenden vrouwen, onder wie minderjarigen, als seksslaven worden verhandeld en mishandeld. Wie daarvan als politicus kennis draagt, móét ertegen in het geweer komen, ook al zou dat politiek gezien een kansloze onderneming zijn.
Daar komt nog iets bij. Politiek bedrijven is als boren in hard hout. Veranderingen in de maatschappij komen wel tot stand, maar gewoonlijk tergend langzaam. Er zijn voorbeelden genoeg te geven van veranderingen die jarenlang onmogelijk leken, maar die uiteindelijk toch tot een doorbraak kwamen. Wie niet eens begínt met boren, komt in elk geval nergens.
