Het ICC vervolgt in beginsel wereldwijd volkenmoord (genocide), oorlogsmisdaden en misdaden tegen de mensheid, wanneer dat op lokaal niveau wordt nagelaten. Het is de vraag of de dood van betogers tijdens chaotische protesten onder die ernstigste misdaden valt.

Oekraïne is nog niet aangesloten bij het ICC. Het land is lang van plan dat te doen en heeft al in 2000 het oprichtingsverdrag van het ICC, het Statuut van Rome, getekend. Maar Oekraïne heeft het verdrag nooit geratificeerd. Toch kan Oekraïne de rechtsmacht van het ICC aanvaarden en dan vragen om verdachten van misdaden tijdens het recente geweld te berechten. Daar zullen de aanklagers van het ICC dan een besluit over nemen. Zo’n verzoek is overigens nog niet ingediend.

Het door etnische en politieke twisten verscheurde West-Afrikaanse Ivoorkust aanvaardde de rechtsmacht van het ICC in 2003, zonder toe te treden tot het hof. Na de val van president Laurent Gbagbo in 2011 voldeed het ICC aan het verzoek van de nieuwe machthebbers in Ivoorkust om Gbagbo te berechten wegens misdaden tegen de mensheid. Ze stuurden de in Zuid-Ivoorkust erg populaire Gbagbo in 2011 naar Den Haag om terecht te staan.

Gbagbo is niet de enige ex-president die in Den Haag op ‘een eindpunt’ belandt. Ex-president van Joegoslavië, Slobodan Milosevic, kwam in 2001 naar een Haags tribunaal, ex-president Charles Taylor van Liberia in 2006 en ex-president van Servisch Bosnië, Radovan Karadzic, in 2008. Het ICC heeft ook zaken lopen tegen twee nog zittende staatshoofden, Omar Hassan al-Beshir van Sudan en Uhuru Kenyatta van Kenia.