Pastoraal Diaconaal Centrum De Herberg vangt gemeenteleden op die een aantal weken afstand moeten nemen van hun thuissituatie. In dik twintig jaar tijd hebben zo’n 3000 gasten gebruik gemaakt van de pastorale zorg in De Herberg. Met zegen.

Het pastoraal centrum, opgericht in 1993, luidt de noodklok over de nijpende financiële situatie. In plaats van méér, komt er minder geld binnen. Op Oudshoorn rust de „dankbare taak” de financiën gezond te maken.

Wat is er aan de hand?

„De Herberg kampt met forse financiële zorgen. Het tekort over 2013 is opgelopen tot 64.000 euro, op een begroting van 750.000 euro. Bovendien staan we voor forse uitgaven. We moeten het dak deels vervangen, omdat de oorspronkelijke houten spanten te zuinig blijken te zijn en doorbuigen. De kosten hiervan bedragen 90.000 euro.”

Hebt u de financiële problemen zien aankomen?

„De Herberg kampt al vele jaren met tekorten, vóór 2011 zelfs een ton per jaar. Eind 2011 ben ik aangetreden, onder andere om de financiën op orde te brengen. In 2012 hebben we het tekort teruggebracht tot 21.000 euro. Het gat is vorig jaar echter weer gegroeid. Dankzij de fondsenwerving bij de oprichting hebben we het heel lang kunnen uitzingen, maar er moet nu echt iets gebeuren.”

Wat zijn de oorzaken?

„Oorzaken zijn moeilijk in te schatten. In de loop van vorig jaar liepen de inkomsten terug. De diaconieën uit zo’n 400 PKN-gemeenten hebben minder bijgedragen. Waarschijnlijk doordat er meer geld naar aansprekende, concurrerende acties als op de Filippijnen is gegaan. Het kan ook zijn dat diaconieën wat lakser zijn. Bijdragen uit andere kerkgenootschappen zijn juist 15 procent gestegen.”

Sluiting dreigt. Hoe ernstig is dat?

„Heel ernstig. De Herberg heeft in twintig jaar tijd zo’n 3000 gasten opgevangen die even afstand moeten om tot rust te komen. De Herberg neemt daarbij de pastorale zorg van de plaatselijke gemeente over. Wij horen, vrijwel zonder uitzondering, dat het verblijf in De Herberg door de Heere God wordt gezegend, dat mensen weer verder kunnen. Mensen die in zo’n moeilijke periode God zijn kwijtgeraakt, blijken door Hem weer gevonden te worden. Daarom mág De Herberg niet dicht. Bovendien zijn er zo’n 200 vrijwilligers, vanuit hun liefde tot de Heere God, actief. Ook dat werk is geweldig belangrijk. Dat mag niet verdwijnen.”

Hoe voelt zo’n noodkreet?

„Aan de ene kant is het een zware opgave. Aan de andere kant geloven we ook dat dit werk het werk van onze God is. Als het Zijn werk is, mogen we ook vertrouwen in de uitkomst. Wij hoeven het, als werktuigen in Zijn hand, niet alleen te doen.”

Wat doet u om het tij te keren?

„We vragen kerkeraden en predikanten om voorbede. Verder starten we deze week met fondsenwerving bij onze oorspronkelijke achterban, de 300 gemeenten die bij de oprichting betrokken zijn geweest. Wij zeggen: Jullie hebben ons het mandaat gegeven om de pastorale zorg tijdelijk over te nemen. Wij willen dat met liefde blijven doen, maar dan moet er een kwart meer binnenkomen.”

Iedereen moet bezuinigen.

„Wij realiseren ons dat terdege. Sommige gemeenten kampen met teruglopende inkomsten en ledenaantallen. Een verhoging van de bijdrage van 1000 naar 1250 euro moet echter relatief gemakkelijk op te brengen zijn.”

De Herberg lijkt een beetje uit het zicht verdwenen. Hoe komt dat?

„Dat snappen we zelf ook niet. Overal in het land horen wij hoe zegenrijk het verblijf in De Herberg is. Iedereen kent wel iemand die een aantal weken bij ons te gast is geweest. Het belang van ons werk wordt ruim onderschreven. We moeten echter meer bewustheid creëren, dat daar een sluitende exploitatie bij hoort.”