Al maanden is het onrustig in het Zuid-Amerikaanse land. Maar sinds 12 februari, toen betogers de straat opgingen om de vrijlating van enkele gevangen medestudenten te eisen, zijn steeds meer mensen gaan protesteren en is het geweld toegenomen. Zes mensen vonden de dood in de botsingen tussen demonstranten en politie en leger.

„Europeanen idealiseren onze overleden ex-president Chávez te veel”, vindt Tomás Chang, Venezolaans student aan het Institute for Social Studies in Den Haag. „Hij werd gezien als weldoener voor de armen, maar door wanbeleid is het nu een economische chaos en daarom gaan de mensen de straat op.”

Het is niet meer veilig, zegt hij. „Mijn oom zat 3 jaar in de gevangenis zonder vorm van proces, omdat hij zogenaamd fraude had gepleegd met zijn bedrijf. Ik had zelf een baan als jurist met een heel laag salaris en zonder groeimogelijkheden. Daarom ben ik naar het buitenland gegaan.” Steeds meer oppositiegezinde media zijn verdwenen, dus de regering bepaalt wat voor informatie de bevolking krijgt, aldus Chang.

Nederlander Peter en zijn Venezolaanse vrouw Ingrid - hun achternamen willen ze uit veiligheidsoverwegingen niet melden - zijn Venezuela uitgevlucht vanwege de steeds ernstigere criminaliteit. Peter: „Ik durfde de straat niet meer op. Ze zien meteen dat ik een buitenlander ben, en dan loop je gewoon een groot risico. Om beroofd te worden of erger. Ze schieten je zonder pardon neer.”

Peter ging naar een reisbureau en kocht het eerste ticket dat hij kon krijgen. Het werd Montevideo, de hoofdstad van Uruguay. De twee kinderen van Ingrid, 18 en 20 jaar oud, bleven achter in het appartement. Ze hebben geen paspoort en kunnen dus het land niet uit. Ingrid: „Mijn zoon werd met een groepje vrienden in een demonstratie beschoten door bendes die worden betaald door de regering. Hij heeft ontzettend geluk gehad. De kogel schampte langs zijn hand.”