Bij het hof in ’s-Hertogenbosch is gisteren de herziening van de Deventer moordzaak gestart. Boekhouder Ernest Louwes uit Lelystad werd in 2000 door het hof in Arnhem tot twaalf jaar cel veroordeeld voor de moord op de rijke weduwe Wittenberg, een klant van Louwes. Het bewijs tegen hem zou echter flinterdun zijn.

Niet te achterhalen is of het recent ontdekte DNA van Louwes afkomstig is van bloed, speeksel of huiddeel, zo maakten onderzoekers van het Nederlands Forensisch Instituut (NFI) gisteren bekend. Het NFI onderzocht een aantal vlekjes op de blouse. Die bleken een mengprofiel te bevatten van DNA van het slachtoffer en van Louwes. Sporen van anderen zijn op het kledingstuk niet aangetroffen.

De vondst hoeft nog geen onomstotelijk bewijs te zijn voor de schuld van Louwes. De mogelijkheid bestaat dat het DNA via een omweg op de blouse van de weduwe terecht is gekomen. Louwes kan Wittenberg bijvoorbeeld een schouderklopje hebben gegeven, waardoor DNA-sporen op het kledingstuk zijn achtergebleven. De boekhouder zegt de ochtend van 23 september 1999 in de woning van Wittenberg te zijn geweest om zaken af te handelen. De politie gaat ervan uit dat de vrouw ’s avonds om het leven is gebracht. In haar eigen woning is ze met vijf messteken vermoord.

Voor het hof is de nieuwe vondst geen reden om Louwes onmiddellijk weer vast te zetten, zoals aanklaagster mr. J. Brughuis gisteren verzocht. Louwes zelf zei dat het resultaat van het onderzoek naar de blouse „even schrikken” was. Maar hij bleef iedere betrokkenheid bij de moord ontkennen. „Ik wil niet terug naar de cel. Ik ben geen moordenaar.”

Tegenover het belastende DNA-materiaal staat dat het OM aankondigde het veelbesproken moordmes niet meer als bewijsmiddel te gebruiken. Die mededeling deed de anders zo beheerste Louwes in woede ontsteken. „Waarom komen jullie daar nu pas na vier jaar achter?” beet hij advocaat-generaal Brughuis toe. Aangetroffen DNA op het mes is niet van Louwes en ook niet van slachtoffer Wittenberg.

Het vermeende moordmes was voor het hof in Arnhem destijds nog een belangrijk bewijsmiddel tegen Louwes. Het steekwapen is gevonden in een portiek, op 1,5 kilometer afstand van de woning van Wittenberg. Een hond combineerde geur van Louwes met de geur op het mes. De geursorteerproef in deze zaak is echter zwaar omstreden.

Urenlang kwamen gisteren diverse deskundigen aan het woord over het telefoontje dat Ernest Louwes op 23 september 1999 om halfnegen ’s avonds heeft gepleegd met de weduwe. Het bewuste gesprek per mobiele telefoon is opgepikt door de GSM-mast in Deventer. Dat zou betekenen dat Louwes die avond in of vlak bij Deventer moet zijn geweest. Zelf houdt hij echter vol dat hij Wittenberg vanaf de A28 bij ’t Harde heeft gebeld. Verdeelde meningen waren er gisteren over de vraag het telefoontje vanaf de A28 kan zijn ’overgewaaid’ naar de GSM-paal in Deventer. De ene deskundige noemde dat „uiterst onwaarschijnlijk”, de andere zei dat zoiets „wel degelijk mogelijk is.”

Advocaat mr. G. J. Knoops wees er gisteren op dat een vijftal getuigen zeggen dat ze mevrouw Wittenberg op vrijdag 24 september 1999, de dag nadat ze zou zijn vermoord, nog hebben zien lopen of rijden in haar auto. Dat zou voor de onschuld van Louwes pleiten.

Het hof heeft de zaak opschort tot 26 januari volgend jaar. Het hof wil nader onderzoek naar de blouse van Wittenberg. Ook wordt de mogelijkheid onderzocht de afgeknipte nagels van Wittenberg te onderzoeken op DNA-sporen. Verder is het wachten op onderzoek naar atmosferische omstandigheden op de dag van 23 september 1999, in verband met de mogelijkheid van ’overwaaien’ van het telefoontje van Louwes naar de Deventer GSM-mast.