Prins Jaime ambassadeur Heilige Stoel
DEN HAAG (ANP). Prins Jaime de Bourbon de Parme, zoon van prinses Irene en neef van koning Willem-Alexander, wordt ambassadeur bij de Heilige Stoel in Vaticaanstad. Dat is vrijdag bekendgemaakt na de ministerraad.
De prins werkt nu ook al bij Buitenlandse Zaken, maar houdt zich daar nu nog bezig met natuurlijke hulpbronnen.
Prinses Irene werd een halve eeuw geleden in het geheim rooms-katholiek, in de periode dat ze trouwde met de rooms-katholieke Carlos Hugo de Bourbon de Parme. Dat een Nederlandse prinses katholiek werd, gaf destijds een enorme commotie.
De Nederlandse ambassade bij de Heilige Stoel (de paus) bestaat eigenlijk alleen uit de (fulltime) ambassadeur en huist naast het kantoor van de ambassade in Italië in Rome. Hoewel de ambassadeur bij de paus gebruikmaakt van de diensten van de ambassade voor Italië, zijn er wel gescheiden voordeuren. De scheiding komt voort uit een oud verdrag, waarmee het Vaticaan probeerde te voorkomen een bijwagen van Italië te worden.
Het is overigens niet altijd een en al harmonie geweest rond de Nederlandse vertegenwoordiging bij de paus. In 1925 viel zelfs het eerste kabinet-Colijn nadat de vier katholieke ministers boos waren weggelopen omdat het geld voor het gezantschap bij de Heilige Stoel van de begroting werd geschrapt als gevolg van een plan uit SGP-hoek. In de Tweede Wereldoorlog wilde het kabinet toch wel weer zo’n gezantschap. Dat was wel even doorzetten, want de overgrootmoeder van Jaime, koningin Wilhelmina, was daar aanvankelijk niet van gecharmeerd.
De familie De Bourbon de Parme heeft de contacten met het Vaticaan altijd gekoesterd. Ze hebben ontmoetingen gehad met onder anderen de pausen Johannes Paulus II en Benedictus XVI en prins Carlos was vorig jaar ook bij de installatie van paus Franciscus .
Jaime heeft al een aantal bijzondere diplomatieke opdrachten achter de rug. Hij werkte onder meer in Irak en Afghanistan en was de afgelopen jaren dus speciaal vertegenwoordiger grondstoffen op het ministerie van Buitenlandse Zaken. In die hoedanigheid zette hij zich in voor ‘eerlijke’ mobiele telefoons, zogenoemde ‘Fairphones’ , waarvan alle onderdelen worden geproduceerd én gebruikt zonder mens of milieu schade toe te brengen