Dat zei voorzitter Christian Krause van de Lutherse Wereldbond gisteren voor Radio Vaticaan. „Hoe kunnen we verstandig en constructief met andere religies in gesprek komen, als we onze eigen posities als christenen onderling niet verhelderd hebben?” vroeg Krause, luthers bisschop van Braunschweig, zich af. Als voorbeeld van een kwestie waarin vooruitgang moet worden geboekt, noemde hij de wederzijdse toelating van lutheranen en rooms-katholieken tot avondmaal en eucharistie.

De Duitse methodistenbisschop Walter Klaiber riep voor Radio Vaticaan juist op tot een adempauze in de dialoog met de Rooms-Katholieke Kerk. „Men gaat zeer liefdevol met elkaar om, bijna te liefdevol.” Een adempauze is volgens hem nodig om de resultaten die in de oecumenische contacten zijn geboekt, daadwerkelijk in de praktijk te brengen.

De pauselijke raad voor de eenheid van de christenen, de Lutherse Wereldbond, de Wereldbond van Hervormde en Gereformeerde Kerken (WARC) en de Wereldraad van Methodistenkerken houden van 26 november tot 1 december in Columbus in de VS een bijeenkomst over de zogeheten rechtvaardigingsleer. Daar moet duidelijk worden of, en zo ja hoe de gezamenlijke verklaring van de Rooms-Katholieke Kerk en de Lutherse Wereldbond over dat onderwerp ook voor reformatorische en methodistische kerken kan gaan gelden.

Maarten Luther
De verklaring maakte in 1999 een einde aan het leergeschil dat in de 16e eeuw onder aanvoering van Maarten Luther tot de Reformatie leidde. Luther verkondigde de boodschap dat God de zondige mens alleen op grond van zijn geloof aanvaardt. Goede werken kunnen hem daarbij niet helpen.

De gemeenschappelijke visie luidt niet dat de mens alleen uit genade en niet op grond van zijn eigen verdienste door God wordt aangenomen. Wederzijdse leerveroordelingen zijn niet meer van toepassing op het huidige denken over de rechtvaardigingsleer in beide kerken.