Turend over het Beekhuizerzand bij Harderwijk zien enkele wandelaars een donkere vlek aan de horizon verschijnen. Het geluid en de geur zijn er eerder dan het beeld. De lucht vult zich met gemekker en de geur van schaap die met een stevig oostenwindje worden aangevoerd.

Grinwis leidt zijn 450 schoonebekers richting een smalle fietsbrug bij de Parallelweg in Harderwijk. Daar worden de snelweg A28 en het spoor overbrugd door de zenuwachtige schapen en een nog zenuwachtiger herder. „Ik heb vannacht wel even wakker gelegen”, bekent de ervaren Grinwis. „De brug is maar 2,5 meter breed en als er een gat valt tussen de schapen, is het moeilijk ze weer verder te krijgen.”

Daarnaast blijken de U-bochten in de afdaling van de brug een uitdaging. „De schapen zijn het gewend om hun herder voorop te zien, maar als ik de bocht om ga, verdwijn ik even uit beeld. Ze moeten dan wel door blijven lopen.”

Alles loopt gelukkig volgens plan, en al snel hobbelen de schapen richting een oude eendenschuur die de komende maanden dienstdoet als schapenstal. „Ik zoek toch altijd beschutting vlak voor het voorjaar, wanneer de schapen moeten lammeren”, vertelt Grinwis als de operatie achter de rug is en zijn kudde tevreden aan de nog overgebleven groene sprieten op het Hierdense weiland knabbelt.

Normaal loopt de herder door weer en wind door de Veluwse bossen en over zandverstuivingen. Zijn schapen eten de jonge boompjes en plantjes op en voorkomen daarmee dat het bos te ver de zandverstuivingen oprukt. De schapen verblijven normaliter ’s nachts in een door netten afgezet gebied en ’s morgens trekt de herder er weer met zijn kudde op uit. „Meestal lopen we dan niet eens zo ver. Eigenlijk totdat we voer tegenkomen, soms maar 200 meter op een dag.”

In april moet de herder de horde opnieuw nemen. „Dan gaan we terug naar de zandverstuiving. Dan moeten we die brug weer nemen. Ik zie er eerlijk gezegd nu alweer tegen op.”