Uit de boogramen van het pittoreske kerkje aan de Kerklaan straalt licht. Binnen geurt het naar verf. In de kerkzaal monteren twee heren de boxen van de geluidsinstallatie. Iemand anders hangt een haspel voor de brandslang op, weer een ander verft de trap. De geur van koffie verdringt voor even de verflucht. Thermoskannen rammelen. Een bakje troost voor de kranige kerkklussers. Niet langer dan tien minuten. Er moet nog veel gebeuren, maar het schiet al mooi op. Dit zijn de laatste loodjes.

Dick Stam (63) voorziet de nieuwe kansel van een laklaag. Hij is al drie weken elke dag in het godshuis te vinden. Een bouwbedrijf en een leger aan vrijwilligers leggen samen de laatste hand aan de verbouwing. Stam is niet een heel regelmatige kerkganger. „Ik doe het voor mijn dorp, voor deze gemeenschap en voor God”, glimlacht hij terwijl hij verse lak op het hout smeert. Het is een routineklus voor hem. Hij was veertig jaar schilder. „Toen ze mij vroegen, hoefde ik niet lang na te denken. Dat doe je gewoon.”

Lang niet alle klussers horen bij de kerk of zijn meelevend. „Dit is Belt-Schutsloot. Als mensen een beroep op je doen, dan help je mee. We zijn er trots op dat ons dorp van 650 inwoners nog een winkel heeft, een kerk, een buurthuis en een sportvereniging. Samen zetten we de schouders eronder. Deze kerk is van het dorp, zo voelen mensen dat”, zegt Henk Stam, broer van Dick en ook klusser in de kerk.

Het bedehuis in rietdorp Belt-Schutsloot, dat tussen de kreken en de rietvelden in natuurgebied De Wieden ligt, heeft een ruim 3 ton kostende metamorfose achter de rug. „Bezoekers en vakantiegangers herkennen dit gebouw niet meer terug”, zegt de voorzitter van de bouwcommissie, Dirk Klaver. „Dit is een nieuw begin.”

Het godshuis, dat in 1925 werd gebouwd, had dringend een verbouwing nodig. Het verkeerde bouwkundig hier en daar in een deplorabele staat. Na de kerkfusie van 2004 kozen de hervormde gemeente en de gereformeerde kerk van Belt-Schutsloot en Wanneperveen ervoor de hervormde kerk –overigens geen monument– als nieuw onderkomen te gebruiken.

Vorig jaar april begon het straatwerk en vanaf juni namen bouwvakkers en vrijwilligers het gebouw onder handen. De kerkgangers konden uitwijken naar het naastgelegen dorpshuis.

Volgende week zondagmorgen gaan de deuren weer open. De bezoekers komen in een totaal nieuw gebouw, waar wel wat minder mensen in passen. Van 250 zitplaatsen zijn er 180 over; meer dan genoeg.

Alles is nieuw; alleen de buitenmuren staan nog. Hoewel, een bouwbedrijf breidde het pand uit met een kleine zijvleugel van 8 bij 4 meter. Alle kerkbanken verdwenen in de container, net als de preekstoel. Marinus Lok, een gepensioneerde scheepstimmerman, maakte een nieuwe kansel. Stoelen vervangen de oude banken. Er is een nieuwe consistorie gebouwd met keuken, de vloer is splinternieuw, het dak kreeg isolatie en nieuwe pannen. Klaver: „We zijn als dorp trots op deze vernieuwde kerk. Het gebouw kan er weer jaren tegen.”