De stichting is een particulier Gorinchems initiatief dat een museum wil realiseren op de plaats waar ooit het geboortehuis van Hendrick Hamel stond. „Met het museum willen we meer bekendheid geven aan de geschiedenis van zeevaarder Hamel en de relatie tussen Nederland en Korea”, legt Van Zanten uit. De Gorkumer vatte dertien jaar geleden het plan op om een museum te stichten. In 2008 werd dat gebouwd, vierenhalf jaar geleden zou het Hamelhuis opengaan, maar keer op keer werd dat door financiële problemen uitgesteld.

Het museum moest het levensverhaal vertellen van Hendrick Hamel. De Gorkumer werd in 1630 geboren en nam op 20-jarige leeftijd dienst bij de VOC. In 1653 stapte hij aan boord van de Sperwer. In een storm sloeg het schip kapot op onbekende kust. Van de 64 opvarenden overleefden er 36 de schipbreuk, onder wie Hamel. De Nederlanders kwamen als lijfwachten in dienst van de koning van Korea. Na dertien jaar slaagden Hamel en zeven metgezellen erin te vluchten. Terug in Nederland kreeg hij van de VOC de opdracht Korea te beschrijven. Hendrick Hamel groeide in Korea uit tot een legendarische figuur. De Sperwer werd op ware grootte nagebouwd en wordt jaarlijks door duizenden Koreanen bezocht, terwijl in 2012 werd in Zuid-Korea een Hamelmuseum geopend. Voor de Nederlandse tegenhanger lijkt het doek gevallen door een tekort van 4,5 ton. Het urgentste probleem is een renteloze lening van 300.000 euro die de gemeente Gorinchem zes jaar geleden verstrekte. Vorig jaar liet de gemeente weten dat ze per 1 januari 2014 het geld terug wilde hebben, omdat andere clubs en verenigingen bij hun verzoeken om steun ook nul op het rekest kregen. Inmiddels heeft de gemeente toch nog een keer de hand over het hart gestreken en uitstel gegeven tot 1 april. Maar dan moet het geld er echt zijn, zodat Van Zanten en co in opperste nood het pand te koop hebben gezet.

De voorzitter stelt vast dat het project in schoonheid dreigt te sterven door de jarenlange economische crisis. „De bouw van het museum was net klaar en de opening stond al gepland toen we eind 2008 in de crisis raakten. Daardoor stagneerde de sponsoring.” In 2011 kwam de stichting verder in zwaar weer terecht toen toegezegde fondsen uit Korea niet werden uitgekeerd. „Een grote sponsor haakte af. Dat zorgde voor een kettingreactie: ook andere geldschieters lieten het afweten.”

Wrang genoeg is het museum al geruime tijd klaar voor gebruik. Een stijlkamer, expositieruimtes, een schat aan voorwerpen en maquettes, de Koreaanse tuin – het wacht erop om bezichtigd te worden. Alleen het VOC-schip dat het pronkstuk van de tentoonstelling moest worden is nog niet gerealiseerd. „Maar als we open waren gegaan, was dat er ook gekomen”, denkt Van Zanten.

„Er lagen afspraken met reisorganisaties uit Korea. Er zijn delegaties wezen kijken en de Koreaanse ambassadeur heeft het Hamelhuis van grote symbolische betekenis voor zijn land genoemd. Het is buitengewoon teleurstellend dat het na al die inspanningen mis dreigt te gaan.”

De enige hoop van de initiatiefnemers is dat een koper bereid is het pand ‘terug’ te verhuren aan het museum. „Als dat lukt, gaan we alsnog open. Zo niet, dan is dat het einde van ons project. Of de kans groot is dat het Hamelhuis ooit open gaat? We blijven hopen, soms tegen beter weten in.”