„En de kinderen Israëls aten Man, veertig jaren, totdat zij in een bewoond land kwamen.”

Als iemand gezonde spijs gebruikt, en hij heeft er geen voeding van, maar wordt misselijk, dan zijn gal en slijm het bewijs dat de maag niet goed gesteld is en die mens ziek is. Hetzelfde is waar te nemen in het gebruik der heilige middelen, als dat hemelse voedsel niet goed gedijt en de ziel niet de vereiste krachten ontvangt. Dan is dat een teken dat er enige onvolmaaktheid en heimelijk gebrek in de ziel moet zijn.

Bent u wijs, laat het uw ernstige overlegging zijn of u tegen uw hemelse Jozef niet misdaan hebt, omdat Hij het aangezicht zo strak tegen u toont en zulke harde woorden tegen u spreekt. Gevoelt u de troost niet, de zonde staat nog in de weg. Want gelijk de rook de bijen verjaagt en de vuile reuk de duiven, zo wil de Duif van de Heilige Geest in dat morsig vuil der ziel niet wonen en wordt van die helse stank der zonde weggedreven.

Het kan best zijn dat u zoiets gevonden hebt bij uzelf. Zie of u daarover verslagen en vernederd bent. Zo ja, zie daarin een heilzame vrucht der heilige instelling en een bewijs der genade. Nadat u die fouten bitter beweend hebt, is er ook hoop om in de toekomst meer zoetigheid uit de heilige middelen te rapen.

Simon Simonides,

predikant te ’s-Gravenhage

(”Leidsman der zwakken aan des Heeren heilige tafel”, 1666)