De situatie in het Afrikaanse land omschrijft ze als weinig hoopvol. „Als we het land niet verder in het moeras willen laten zakken, moet er stabiliteit en veiligheid worden gebracht”, zegt Ceelen. „Elke moord die plaatsvindt, zaait alleen maar meer haat en wantrouwen. Het land wordt zo een walhalla voor warlords en extremisten. En dat hebben we eerder gezien in Somalië en het noorden van Mali. Dat is niet de weg die we met elkaar op willen.”

Ze beseft dat de hulp van haar organisatie een druppel op de gloeiende plaat is, maar elke euro helpt. Stichting Vluchteling geeft ook 200.000 euro om de drinkwaterleidingen in Bangui te repareren. „Dan snijdt het mes aan twee kanten. De vluchtelingen in de stad hebben weer drinkwater en je investeert in de lange termijn”, zegt Ceelen. Verder wordt er 100.000 euro besteed aan medische zorg in het noorden van het land, waar de overwegend islamitische bevolking al 4 jaar geen toegang tot de gezondheidszorg had.

De hulpgelden komen uit de reserves van de stichting. „Dat kan ook. Daar zijn reserves tenslotte voor. We zouden graag meer doen, maar dan moet er meer geld binnenkomen.” Ceelen denkt dat een nationale actie van de Samenwerkende Hulporganisaties (SHO) nu niet werkt, al was het maar omdat mensen niet graag geven aan gebieden waar geweld heerst. De ramp in de Centraal-Afrikaanse Republiek voldoet volgens haar ook niet aan de criteria voor een SHO-actie. „Zo’n initiatief van tien gezamenlijke hulporganisaties moet tenslotte wel meer opleveren dan wat we individueel kunnen ophalen.”

In het land zijn ondertussen grote hulpacties nodig. De CAR is straatarm, maar wel rijk aan onder meer goud, uranium, diamanten en tropisch hardhout. Er is echter geen infrastructuur om dit te exploiteren. „Alle ellende komt hier bij elkaar. Er is veel geweld, de regering functioneert niet, mensen zijn niet opgeleid, de internationale gemeenschap heeft nooit naar het land omgekeken en er is geen infrastructuur om alleen al grote hulpoperaties van de grond te krijgen. Al die factoren bij elkaar heb ik nog nooit in een conflictgebied gezien.”