Mogelijk vormt de zwaartekracht ook een probleem, want die is anders. Op Mars is alles drie keer zo licht als op aarde.

De Wageningse ecoloog Wieger Wamelink heeft op nagemaakte Mars- en maangrond een vijftiental gewassen proberen te verbouwen. „De maan was een beetje een teleurstelling”, zei hij dinsdag. „Maar op de Marsgrond ging het goed. Dat is fijn, want als je op Mars ooit gewassen wil gaan verbouwen, hoef je in ieder geval geen grond meenemen.”

Wamelink wist succesvol rogge, tuinkers, tomaat, brandnetel en worteltjes te verbouwen. Maar het experiment duurde maar 50 dagen, en dat is niet lang genoeg om de tomaten en worteltjes echt goed te laten groeien. Als dat al lukt, blijft de vraag hoe eetbaar de marsgewassen zijn. In de grond zitten zware metalen zoals cadmium. Plantjes kunnen daartegen, maar mensen niet. „Daar kan je heel ziek van worden”, aldus Wamelink. Hij wil nog laten analyseren in een laboratorium hoe veilig het is om het verbouwde voedsel te eten.

Klavers en lupine, die het ook goed doen op de Marsgrond, kunnen met de grond vermengd worden, waardoor voedingsstoffen vrijkomen. „Maar op Mars zal je ook je eigen uitwerpselen moeten gebruiken als mest om de gewassen te laten groeien.”

Wamelink deed zijn onderzoek door verschillende zaadjes te planten in door de NASA nagemaakt Mars- en maanzand. De ecoloog is nog lang niet klaar met zijn onderzoek. Hij wil nog onder meer uitzoeken hoe de plantjes groeien met minder licht, omdat Mars verder van de zon staat dan de aarde. Hij wil ook proberen om het aanwezige aluminium uit het maanzand te spoelen, om te kijken of plantjes er dan wel op groeien.