: ”Het hoogste ambt. Uit het leven van ds. A. D. Muilwijk”
Auteur: J. M. Vermeulen
Uitgeverij: De Groot Goudriaan, Kampen, 2003
ISBN 90 6140 857 1
Pagina’s: 286
Prijs: € 29,95. Het was op 25 november -vorige week dinsdag- tien jaar geleden dat ds. A. D. Muilwijk (1937-1993) te Dordrecht overleed. Ruim zeven maanden eerder had de predikant stilgestaan bij zijn tienjarig verblijf in Dordrecht.

Terugblikkend op dit decennium schreef hij hoe de Heere hem met alles aan de grond had gehouden. „Mijn ellendige, hoogmoedige hart heeft mij tien jaar lang verleid om dominee te willen worden, doch dankzij ’s Heeren wijsheid heb ik het na deze tien jaren nog niet verder kunnen brengen dan een ’schoenpoetsertje’ in het leger van Vorst Immanuel.” Zo lezen we het eigen getuigenis van deze prediker van vrije genade in het nieuwste boek van J. M. Vermeulen, het negende in de serie biografieën van predikanten uit de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland.

Ds. Muilwijk vervolgt: „Tien jaar lang heb ik er alles aan gedaan om ’generaal’ te worden, maar ik werd elke keer, als ik dacht dat ik het bijna was, gedegradeerd wegens onkundigheid. Iedere keer als ik dacht geridderd en tot de hoogste rang verheven te worden, moest ik mijn armen en benen weer breken en werd ik afgekeurd voor alle diensten.”

Het is maar één citaat uit deze levensbeschrijving. De verleiding is groot om er meer te noemen. Ze zijn het immers meer dan waard om gelezen en overdacht te worden. Het is echter niet nodig. In de bovenstaande passage kijken wij deze prediker in zijn hart. Een man met een zeer ootmoedige gestalte, die arm van zichzelf, maar rijk van zijn Koning sprak en schreef. Die waarschuwde tegen nabijkomend werk, die eerlijk met zielen omging en de mensen niet naar de mond sprak. Die vele wijze en pastorale adviezen gaf en ernstig waarschuwde tegen allerlei wereldgelijkvormigheden.

Kaderteksten

Tien jaar werd het ds. Muilwijk vergund zijn kerkverband te dienen. Misschien komt de vraag naar voren of het dan wel in een behoefte voorziet om een boek samen te stellen over het leven van deze beminde predikant. Immers, slechts een betrekkelijk korte periode mocht hij voorgaan, hij diende maar één gemeente, en zijn levenszon ging op middaghoogte onder. En dan toch een boek van 286 bladzijden?

Wie van de inhoud kennis neemt, kan deze vraag alleen maar positief beantwoorden. Met een fijn penseel schilderde Vermeulen de levensgang van ds. Muilwijk. Daarbij gebruikte hij veel citaten, stuk voor stuk met een rijke inhoud. Er staan 120 kaderteksten in dit fraai uitgegeven boek. Wie het als hinderlijk ervaart om bij het lezen steeds de lopende tekst te onderbreken door op die omkaderde teksten over te gaan, kan beter eerst de levensbeschrijving zelf lezen en daarna alle gedeelten in kader.

Vermeulen heeft met nauwgezetheid dit levensverhaal samengesteld. Niet alleen kon worden geput uit een levensschets die door een zoon van ds. Muilwijk was geschreven, maar ook was er veel uit de pen van de predikant zelf gevloeid.

Ds. Muilwijk stamde uit een aanzienlijk voorgeslacht dat kasteelheren, een burgemeester en schepenen telde. En kinderen des Heeren. Voor hij tot het predikambt werd geroepen en daarin uitgezonden, werkte hij als stoffeerder bij verschillende bedrijven en in de zaak van zijn vader. De weg naar het ambt duurde lang - twintig jaar. In 1983 werd hij bevestigd tot lerend ouderling; een jaar later tot predikant.

Harde werker

Ds. Muilwijk was een zeer harde werker. „Ik wens te arbeiden zolang het dag is”, schreef hij. Die regel overschreed hij regelmatig, als hij in de nacht van zondag op maandag bezig was met zijn Kerkblad. Vele malen stak hij de oceaan over om de gemeenten overzee te dienen. Bijzondere banden waren er met Salford (Canada). Ook dan werkte hij bijna rusteloos. Hij liet zich overhalen om de Niagarawatervallen te bezoeken, maar had daar later spijt van.

Op stimulerende wijze was de predikant betrokken bij de ouderenzorg. Voor dit doel kon hij uitstekend ’bedelen’. Méér nog was hij bedelaar aan de troon der genade. Op 25 november 1993 werd het voor hem waar: En de bedelaar stierf.