Geen ”vrede op aarde” voor Iraakse christenen
De Kerstboodschap ”vrede op aarde” is voor christenen in Irak vaak niet meer dan een utopie. Sterker nog, de angst voor aanvallen en aanslagen neemt tijdens de feestdagen juist toe. De bloedige aanslag in 2010 op de Our Lady of Salvation Kerk in Bagdad, slechts enkele weken voor het begin van de adventstijd, ligt de mensen nog vers in het geheugen. Maar ook in Noord-Irak, waar christenen relatief veilig zijn, is de dreiging tijdens de Kerstdagen voelbaar.
De angst sloeg Zaïd (niet zijn echte naam), een vader van vijf kinderen, dan ook om het hart toen er rond de Kerstdagen in 2010 twee bommen ontploften in de buurt van een kerk in Ankawa in Noord-Irak. In een oogwenk waren straten afgezet en hielden militairen de situatie nauwlettend in de gaten. Mensen werden gewaarschuwd om binnen te blijven. Groot was de opluchting toen bleek dat het ‘slechts’ geluidsbommen waren geweest: oorverdovend lawaai waarmee het ontploffen van bommen wordt gesimuleerd. De boodschap: als jullie christenen zo actief blijven, volgt er een echte bom.
Bomexplosie
De geluidsbommen herinnerden Zaïd aan de tijd dat hij en zijn gezin nog in Bagdad woonden. Daar verloor hij bijna twee van zijn kinderen bij een echte bomaanslag. Toen hij zijn kinderen meenam om boodschappen te doen, verloor hij hen plotseling uit het oog. Enkele angstige momenten later bleek dat ze even waren weggelopen om brood te halen bij de bakker. Dat ze geen seconde te vroeg teruggekomen waren, werd duidelijk toen Zaïd en zijn kinderen even later tegen de grond werden gesmeten door een bomexplosie in diezelfde bakkerij.
Geschokt was Zaïd ook door de moord op een voorganger in Bagdad. Voor de ogen van zijn gemeenteleden werd de pastor door moslimextremisten onder druk gezet om moslim te worden. Toen hij weigerde, hakten de moslims zijn vingers af en vroegen hem nogmaals om zich te bekeren. De man weigerde opnieuw. De martelingen gingen door totdat de voorganger stierf voor het oog van zijn gemeente. Na al deze gebeurtenissen besloot Zaïd met zijn gezin naar het noorden van Irak te verhuizen, waar het voor christenen wat veiliger is.
Dreigbrieven
Tijdens de Kerstdagen in 2010 merkte Zaïd echter dat de dreiging ook in Noord-Irak doordrong. De kerken in de omgeving werden streng bewaakt. De orthodoxe kerk had zes zwaar bewapende militairen om haar gebouw staan en de straten naar de kerk waren afgezet met vrachtwagens. De angst was van het gezicht van de mensen af te lezen. Veel christenen ontvingen dreigbrieven met het bericht dat als zij het land niet zouden verlaten, dit ernstige gevolgen kon hebben.
In één van de kerken in Ankawa werden de slachtoffers van de aanslag op de kerk in Bagdad herdacht, die slechts enkele weken eerder had plaatsgevonden. Tranen vielen omdat er zoveel christenen waren omgekomen. Van de honderd mensen die gegijzeld waren, werden er 58 vermoord. Een christen uit Bagdad vertelde emotioneel dat er in de hoofdstad van Irak een stille tocht werd gehouden om de martelaren te herdenken. ‘De mensen waren erg verontwaardigd’, vertelde onze contactpersoon die bij de herdenkingsdienst aanwezig was. ‘Toch merkte je ook dat hun geloof in God standvastig bleef.’
Iraakse kerk
Dit is het laatste verhaal in een serie van drie artikelen over de vervolgde kerk in Irak. Jubilee Campaign heeft de afgelopen tijd extra aandacht aan dit onderwerp gegeven. Sinds 2003, toen Amerika het land binnenviel, zijn in Irak zoveel christenen vermoord of gevlucht dat er van de oorspronkelijke 1,5 miljoen christenen nog maar zo’n 500.000 over zijn. Sommige schattingen spreken zelfs van 200.000.
Zie ook:
