„De eerste mensen die ik op Schiphol wil zien zijn mijn familie en een aantal vrienden. Dat is een privémoment”, legt ze uit vanuit de tweede stad van Rusland. Ook op de dag waarop bekend werd dat de vervolging tegen haar en de andere opvarenden van de Arctic Sunrise werd gestaakt, meed ze de media. „Dat moment wilde ik vieren met de Arctic30.”

Het was voor het dertigtal opvarenden van het schip dat eind september werd geënterd door de Russen een verrassing dat zij woensdag ineens naar de immigratiedienst konden om hun visum aan te vragen, vertelt Oulahsen. „Het was vrij intens gisteren. Daarna wist ik dat het één van de laatste avonden met hen allemaal samen zou zijn.” Oulahsen viert van huis uit geen kerst. „Maar andere opvarenden wel en dus was dit de eerste keer dat ik het vierde.”

Met de opvarenden heeft ze een band opgebouwd die ook na terugkeer in Nederland zal blijven. „Zij zijn de enigen die weten wat ik heb meegemaakt. Ik ga een aantal mensen weer bezoeken.”

„Dit hoofdstuk is nu afgesloten en het is een onvergetelijk hoofdstuk in mijn leven”, blikt Oulahsen terug op de 3 maanden waarin zij eerst vastzat en later op borgtocht vrijkwam, maar de stad niet uit mocht. Volgens haar is er bemoeienis van hoge heren in Rusland bij de zaak geweest.

Die bewering staaft ze met het feit dat alle actievoerders in november op borgtocht vrijkwamen, behalve de Australiër Colin Russell. Volgens de advocaat van Oulahsen was dat, omdat een telefoontje van hoger af niet op tijd was gedaan. „Het is niet alsof de rechter een onafhankelijke beslissing neemt. De amnestie is voor Rusland een manier om deze zaak zonder gezichtsverlies af te sluiten.”

Oulahsen twijfelde nog over het aannemen van de amnestie, omdat die impliceert dat zij een misdaad heeft begaan maar vergeven wordt door de Russen. Dat hebben de opvarenden altijd bestreden, maar ze werden verdacht van piraterij en hooliganisme. „Ik heb nooit gedacht dat ik 15 jaar de cel in zou gaan, maar ze kunnen je 1,5 jaar of zelfs langer vasthouden gedurende het onderzoek. Mijn advocaat zei dat ik me er beter bij neer kon leggen. Ik hoef geen schuld te bekennen.”