toen

Sinds de oprichting van de stichting Tot Heil des Volks in 1855 vindt er jaarlijks een kerstviering plaats. Deze was vroeger vooral gericht op de kinderen uit de Amsterdamse Jordaan. Zij kregen na afloop van de viering kleren en traktaties.

In 1858 werd voor het eerst het bekende lied ”Er ruist langs de wolken” gezongen, van Eduard Gerdes. Hij had het lied speciaal voor Tot Heil des Volks geschreven en kwam voor de eerste uitvoering vanuit Stadskanaal naar Amsterdam. Inmiddels is dit lied door miljoenen mensen gezongen.

Zelf kwam ik in 1994 in aanraking met Tot Heil des Volks en dus ook met de jaarlijkse kerstbijeenkomst. Ik werkte in 1994/1995 veertien maanden in The Shelter, een van de jeugdhostels van de stichting. Ik was daar cleaner-supervisor, hoofd van de schoonmaakdienst. Van dat vrijwilligerswerk heb ik als 22-jarige destijds veel geleerd. Je neemt je ervaringen de rest van je leven met je mee. Wat ik vooral mooi vond aan het werk, was de ontmoeting met jonge toeristen en met christenen van over de hele wereld. Je deelt je leven een tijdje met hen.

In december 1994 maakte ik voor het eerst een kerstviering mee in de Noorderkerk, midden in de Jordaan. Directeur Johan Frinsel vertelde een verhaal voor jong en oud. Hij had het zelf geschreven. Zijn verhalen zijn trouwens in christelijk Nederland heel bekend. Inmiddels doet hij de vertelling al een aantal jaar niet meer. Presentator Otto de Bruijne heeft nadien ook weleens de vertelling gehouden.

Sinds mijn vertrek bij The Shelter ga ik nog regelmatig naar het kerstfeest. In de loop der jaren is de viering vooral gericht op de medewerkers en de achterban en minder op de doelgroep. Dit hangt samen met de verplaatsing van de bijeenkomst van het eigen gebouw in de Willemsstraat naar een kerk, vanwege de ruimte. Wel zijn er nog altijd mensen uit de doelgroep aanwezig.

Vorig jaar zaten we in de Oude Kerk op de wallen. Het was daar steenkoud, maar de belangstelling was groot, zoals elk jaar.

nu

In september zag ik in De Oogst, het maandblad van Tot Heil des Volks, een vooraankondiging staan van het kerstfeest in de Noorderkerk. Voor het eerst zijn er nu twee bijeenkomsten, omdat de ruim duizend belangstellenden niet in één keer in de kerk kunnen.

Ik was er ’s avonds bij, met mijn gezin. Mijn drie dochters van 14, 11 en 8 jaar gingen nu voor de tweede keer mee. Verder had ik een vriend met zijn gezin uitgenodigd om mee te gaan. Ik ben benieuwd hoe zij het hebben gevonden. Ook een ander bevriend stel uit onze kerk, de hervormde gemeente te Sommelsdijk, was erbij. Het kerstfeest is ook een beetje een reünie, omdat veel mensen elkaar al een tijdje niet gezien hebben.

Het vrije verhaal is van het programma verdwenen. Wel klonk natuurlijk het kerstevangelie, dit keer verteld door Orlando Bottenbley, de voorganger van de vrije baptistengemeente Bethel in Drachten. Ook was er een getuigenis van Elsbeth, zij heeft in de prostitutie gewerkt. Zo’n getuigenis maakt diepe indruk op me. Het laat me zien dat God doorgaat met Zijn werk, dat Jezus mensen opzoekt in de duisternis. Daarnaast genoot ik van de muziek.

Ik heb altijd een speciaal gevoel bij deze viering. Het doet mij denken aan de vieringen van de zondagschool vroeger. We zongen bekende liederen zoals ”Komt allen tezamen”, ”Hoor de eng’len zingen d’eer”, ” Stille nacht, heilige nacht” en Psalm 98 en 150. Het Licht schijnt in de stad, die zowel letterlijk als in figuurlijk opzicht vaak donker is.

straks

Het zou mooi zijn als mijn dochters door de kerstviering worden geënthousiasmeerd om op den duur ook te gaan helpen bij de Shelter Hostels. Ikzelf heb daar ontzettend veel geleerd na mijn opleiding verpleegkunde. Dat gun ik hen ook. De ontmoetingen met zo veel verschillende mensen en het doorgeven van het Evangelie maken je rijker. Je komt in de stad in aanraking met de cultuur en met de geschiedenis, maar ook met de leegheid van het bestaan zonder God. Ik hoop dat ik mijn kinderen in de toekomst, als ze wat ouder zijn, enthousiast kan maken voor het werk van Tot Heil des Volks.

Ik koester nog warme gevoelens voor het werk dat ik twintig jaar geleden deed. In De Oogst lees ik van de verschillende projecten waar de stichting mee bezig is, en dan begint het wel eens te kriebelen. Maar ook in mijn huidige baan als zorgmanager kan ik het Evangelie handen en voeten geven.

Ik hoop dat het kerstfeest van Tot Heil des Volks nog lang dienstbaar zal zijn aan de verkondiging van het Evangelie. Daar gaat het om. Dat mensen die in de goot liggen, worden gered door Jezus Christus.

De vieringen zijn qua vorm en inhoud jarenlang hetzelfde geweest en dat moeten ze blijven. Het is jammer dat de vrije vertelling, die zowel voor kinderen als voor ouderen een hoogtepunt vormde, van het programma is geschrapt. Ik begrijp de afwegingen van de organisatoren wel, maar juist die ouderwetse elementen maken het programma sterk. Misschien dat er in de toekomst de vrije vertelling weer terugkomt. Dat zou mooi zijn.

Verder hoop ik dat de stichting nog heel veel mensen in de Jordaan en in de rest van Amsterdam en Nederland mag bereiken met de goede boodschap van het Evangelie. Wat dat betreft zou het mooi zijn als er nog meer mensen uit de doelgroep bij de vieringen aanwezig zijn.

En trouwens, ik heb nog wel een tip voor de organisatoren: blijf het kerstfeest maar in de Noorderkerk beleggen, daar is het tenminste niet zo koud.