De Jonge ontwikkelt al sinds de jaren 70 middelen tegen diarree voor ontwikkelingslanden. Volgens de wetenschapper wordt onderzoek voor de derde wereld hier echter niet als noodzaak gezien en gaat het geld naar onderzoek naar ‘westerse’ aandoeningen als obesitas en hart- en vaatziekten. Ten onrechte, vindt De Jonge. „Het gaat om een groep kwetsbare landen. Het onderzoek moet juist hier gedaan worden.”

Het onderzoek van De Jonge richt zich op de cholerabacterie en een variant van de darmbacterie E. coli, de belangrijkste veroorzakers van ernstige diarree in ontwikkelingslanden. Gifstoffen uit die bacteriën hechten zich aan de darmwand en zetten daar zoutkanaaltjes open waardoor die extreem veel water en zouten uitscheiden. Een patiënt verliest zo in enkele uren liters water en sterft door uitdroging.

Toen zijn onderzoeksteam ontdekte dat de zoutkanaaltjes ook een belangrijke rol spelen in taaislijmziekte (Cystic Fibrosis, CF), de meest voorkomende erfelijke ziekte onder de westerse bevolking, bleek dat een zeker ‘geluk’ voor De Jonge. Door zijn onderzoek naar diarree in de derde wereld te koppelen aan onderzoek naar CF, werd het minder moeilijk om subsidies los te krijgen voor zijn werk.

De Jonge ontwikkelt momenteel een alternatief voor ORS, een mengsel van zout, zetmeel en suiker. Dat is momenteel het meest gangbare medicijn tegen uitdroging door ernstige vormen van diarree. Volgens de wetenschapper is het gebruik van ORS in ontwikkelingslanden sinds de jaren 90 flink afgenomen omdat er nadelen aan kleven.

„ORS voorkomt uitdroging maar stopt de diarree niet. Moeders die hun zieke kind ORS geven, zijn daardoor geneigd om te denken dat het middel niet werkt en stoppen ermee”, zegt De Jonge. Ook is de zoute smaak van het in water opgeloste poeder een probleem. Baby’s spugen het drankje vaak weer uit. De anti-diarreepil die De Jonge en zijn collega’s nu ontwikkelen, voorkomt uitdroging en vermindert diarree. De pil wordt momenteel getest in Bangladesh.