„De amnestie neemt niet weg dat we 2 maanden in de cel hebben gezeten voor iets wat we niet hebben gedaan. Dat weten de Russen ook. Dit lijkt een manier om gezichtsverlies te voorkomen en toch de zaak af te sluiten”, legde Oulahsen vanuit Sint-Petersburg uit. Oulahsen was campagneleider aan boord van de Arctic Sunrise.

Wanneer de buitenlandse opvarenden van het schip naar huis kunnen, is nog onduidelijk, weet ook Oulahsen. Ten eerste vindt er woensdagmiddag in Moskou nog een laatste stemming plaats over de wet, daarna moet de wet nog ondertekend worden en moeten de activisten de juiste papieren krijgen. „Je weet maar nooit wat er gebeurt. Het blijft Rusland.”

Bovendien maakt Oulahsen zich zorgen over haar vier Russische collega’s die aan boord waren van het schip. „Voor hen zijn de gevolgen van de amnestie onduidelijk.” Dat ze nog even in Sint-Petersburg moet blijven voelt voor Oulahsen „niet als een straf”. „Ik heb er een hele familie bij met 29 anderen. Zij weten wat ik heb doorgemaakt en andersom.”

De Amsterdamse was achteraf bezien ook blij dat ze, toen ze op borgtocht vrij kwam, even in de Russische stad moest blijven. „Hier wordt je niet op straat herkend. Mensen onthouden geen 30 gezichten uit het nieuws. Slechts heel soms spraken mensen mij aan.”

„Ik geloof dat ik in Nederland intussen een bekend persoon ben geworden. Daar heb ik niet om gevraagd. Ik ben een stukje privacy kwijtgeraakt”, vervolgt ze. „Anderzijds ben ik blij dat alles niet voor niets is geweest. Ik zal mijn verhaal vertellen als ik terugkom, maar ik wil graag ook terug naar mijn normale leven.”