Het bleef lang onduidelijk wat er nu precies is gebeurd. Zo werd eerst gemeld dat de Libanese militair in handen zou zijn van het Israëlische leger. Maandag werd echter duidelijk dat de militair weer terug is op zijn basis.

Hoe het ook zij: de spanning aan de noordgrens van Israël is behoorlijk opgelopen. Want Israël denkt –terecht– nooit licht over de dood van een soldaat, zeker niet als die gedood is terwijl er geen militaire actie werd uitgevoerd.

Daarbij is een conflict met Libanon nooit een conflict met alleen dat land. De terreurbeweging Hezbollah heeft namelijk zijn machtsbasis in Libanon en zal zich zeker niet afzijdig houden mocht de situatie aan de grens tussen Libanon en Israël uit de hand lopen. Van Hezbollah lopen er weer lijnen naar het bewind van Assad in Syrië. Juist die link zorgt er mogelijk voor dat Hezbollah zich niet zal mengen in het jongste conflict. Hezbollah steunt namelijk Assad in zijn strijd tegen de rebellen in Syrië en zit bepaald niet te wachten op een oorlog met Israël. De gezamenlijke strijd met Assad tegen die rebellen eist momenteel alle aandacht van de terreurorganisatie op.

Israël zit evenmin te wachten op een verdere escalatie van het conflict aan zijn noordgrens. Al was het maar omdat onrust aan de ene grens voor Israël vrijwel ook altijd onrust aan de andere grenzen betekent. Zo zal Hamas, de terreurorganisatie die het in de Gazastrook voor het zeggen heeft, geen gelegenheid voorbij laten gaan om de Joodse staat te belagen. Strijd in het noorden betekent dan ook vrijwel zeker dat er weer raketten zullen neerregenen op de Israëlische dorpen rond de Gazastrook.

Daarbij staat Israël momenteel onder zware druk van de Verenigde Staten om ervoor te zorgen dat er schot komt in het vredesoverleg met de Palestijnse president Abbas, die het voor het zeggen heeft op de Westelijke Jordaanoever. Dit overleg leidt namelijk een kwijnend bestaan. Volgens Israël omdat Abbas weigert Israël als Joodse staat te erkennen. Volgens de Palestijnen omdat Israël doorgaat met het uitbreiden van de Joodse nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever.

Tel daarbij op de onenigheid binnen de Israëlische regering van premier Netanyahu over het vredesoverleg en het zal duidelijk zijn dat ten diepste iedereen gebaat is bij het handhaven van de relatieve rust.

Ondertussen is er wel een jonge man om het leven gekomen. Ieder mensenleven is uniek en het verdriet bij de dood van een Palestijn en een Israëliër is even groot. Des te opvallender is het dat de westerse media vaak groot uitpakken als er een Palestijn om het leven komt bij een actie van het Israëlische leger, maar dat er over een omgekomen Israëlische soldaat veel minder ophef is. Het zijn tekenen van het feit dat de anti-Israëllobby in het Westen steeds succesvoller wordt.