Louisse kreeg woensdag de eerste jubileumbundel, met de titel ”Het maakbare leven, geschapen om te scheppen?”, uit handen van Inge van Zwet, lid van de commissie die de bundel voorbereidde. Louisse stelde vast dat de bijdragen van de verschillende auteurs lieten zien dat het thema maakbaarheid een dynamisch onderwerp is: „Je merkt bij het lezen dat ze allemaal het spanningsveld aanvoelen tussen eigen verantwoordelijkheid en overgave, tussen bid en werk, tussen zondag 10 en Dick Swaab.”

Preses Henk-Jan Ligtenberg nam in zijn toespraak ideeën over maakbaarheid van het menselijk leven onder vuur en ging onder meer in op gentechniek en reageerbuis­bevruchting. „Als christenen zitten we met de wetenschap in onze maag. Ze kan steeds meer analyseren en aanpassen. Dat lijkt tegenover onze God te staan, Die alles in Zijn macht houdt en ondoorgrondelijk zou zijn.”

Ook de inrichting van de samenleving lijkt maakbaar te zijn. „Gemeenten krijgen vaak verwijten over hun ambities, plannen en dadendrang. Het jeugdbeleid staat bijvoorbeeld bol van het idee dat je als gemeente de samenleving zo kunt veranderen dat veel problemen verdwijnen.”

Hoewel dat idee botst met de realiteit, waarin jongeren nog steeds mishandeld of misbruikt worden, vindt de preses van Panoplia het een onverteerbare gedachte dat jeugdbeleid niet maakbaar zou zijn. „Ik geloof wel in de maakbaarheid van de wereld. En dat zorgt ervoor dat ik de ambitie heb om die wereld voor kinderen en gezinnen beter te maken. Voor mensen die in ellende leven. Lukt het niet bij het kind van vandaag, dan hopelijk wel bij het kind van morgen.”

Ligtenberg vermoedt dat zijn gehoor hem idealistisch en naïef vindt. Toch is zijn vertrouwen op maakbaarheid niet uit de lucht gegrepen, meent hij. „Het belangrijkste hierin is toch wel het vertrouwen op onze God, de Schepper aller dingen. De wetenschap dat Hij het is Die alles in Zijn hand houdt, stelt gerust. Ik ben ervan overtuigd dat Hij onze teugels lang niet altijd strak heeft aangetrokken. Dat Hij ons de ruimte geeft om onze talenten te benutten. Om voor onze idealen en voor de beste samenleving te gaan.” Na het relaas van Ligtenberg volgt een debat onder leiding van Lambert Pasterkamp. „Je moet wat van je leven maken”, luidt de eerste stelling waar de panoplieten hun mening over mogen geven. Een voorstander van de stelling noemt het een christenplicht om wat van het leven te maken. „Je kunt je talenten begraven en wachten op de dag dat de Meester terugkomt. Je kunt ze ook inzetten en winst maken.”

Een tegenstander, die volgens de regels van Pasterkamp op de tafel klimt om zich hoorbaar te maken, vindt echter dat de stelling perfect aansluit bij het hedendaagse levensgevoel. „You Only Live Once, dat spreekt eruit. Maar je leven moet op God of op een hoger doel gericht zijn, het is geen doel in zichzelf.”