„Want als dat gebeurt, verdwijnt ook een reële kans op duurzame vrede”, stelt Minou Hexspoor, die voor War Child de psychosociale hulpverlening aan Syrische kinderen in Libanon coördineert. Volgens haar is er na bijna 3 jaar burgerloorlog voor veel kinderen geen enkel besef van normaliteit en houvast meer. „Ze vertellen dat ze voortdurend angstig zijn. Geluiden en beelden van de oorlog achtervolgen hen en eenmaal gevlucht, verdwijnt hun angst niet.” Zo werd de 8-jarige Mariam gedwongen toe te kijken hoe haar vader op gruwelijke wijze werd vermoord. Sindsdien kan het meisje niet meer praten. Hexspoor en haar medewerkers leren dit soort kinderen om zich voorzichtig weer open te stellen.

Tot nu toe heeft de organisatie ongeveer 20.000 kinderen in Libanon kunnen helpen. Dat is veel te weinig, stelt Hexspoor, op de ongeveer 500.000 Syrische kinderen die in Libanon terecht zijn gekomen. In dit land is de situatie anders dan in Turkije en Jordanië, waar vluchtelingen in opvangkampen zitten. Daar is het makkelijker om voor kinderen psychische hulp en andere activiteiten te regelen, hoewel dit volgens Hexspoor om een lichte vorm van psychosociale hulpverlening gaat. In Libanon zitten de vluchtelingen verspreid tussen de bevolking waardoor ze lastiger te bereiken zijn. Veel vluchtelingenkinderen gaan niet naar school.

War Child bepleit dat meer geld gaat naar psychosociale hulp voor kinderen. Daarmee kunnen duurzame programma’s worden opgezet, meer deskundigen worden opgeleid en aangesteld om de kinderen te helpen.