GENEVE (ANP) - In Zwitserland is een woordenstrijd gaande over raclette, de kaas die in gesmolten toestand tijdens de wintersport erg populair is en als basis voor vele volksgerechten dient.plattekst rafelen (u20,1,0(Sinds de kaasboeren in het kanton Wallis hun regering ervan hebben weten te overtuigen dat de enige kaas die raclette mag heten uit hun regio komt, breken producenten uit andere gebieden zich het hoofd over hoe ze hun kaas moeten noemen.

Kaas die op de traditionele wijze kan worden gesmolten, mag alleen raclette heten als die uit Wallis komt. „Als Zwitser weet je hoe raclette smaakt, net als een Fransman roquefort of een Italiaan parmaham kent. De echte raclette komt uit Wallis. De rest is anders”, aldus Isabelle Pasche, advocaat bij het Zwitserse ministerie van Landbouw.

Het heeft zes jaar geduurd voordat de regering het besluit nam om de naam voor kaas van buiten Wallis te verbieden. De grootste kaasproducenten van het land hebben het besluit onbegrijpelijk genoemd en willen het aanvechten. „We hebben geprobeerd het eens te worden, maar ze wilden de naam raclette voor zichzelf houden”, betoogde Markus Tschumi, directeur van de Associatie van Zwitserse Racletteproducenten, een vereniging van kaasproducenten buiten Wallis.

Raclette wordt doorgaans gegeten met gepofte aardappelen, gedroogd vlees en groente in zuur. Het vetgehalte is vrij hoog en schnaps of thee moeten daar wat aan doen. De geur van de kaas is zo doordringend dat in oudere woningen een aparte ruimte werd ingericht om de raclettemaaltijd te nuttigen, de zogenoemde carnozet.

Voor ongeveer 85 procent van de Zwitserse raclette, of 14.000 ton per jaar, moet een andere naam komen. Het streven van de kaasboeren in Wallis maakt deel uit van een strijd van de kaasproducenten in Zwitserland om hun producten tegen namaak te beschermen. Het land kent veel kaassoorten en produceerde er vorig jaar 160.000 ton van, goed voor 3,2 miljard frank (ruim 2 miljard euro).

Vorig jaar ondertekende Zwitserland met de Europese Unie een overeenkomst ter bescherming van namen als champagne, gorgonzola en rioja. De ongeveer 900 kleine kaasboeren in Wallis kunnen zich daardoor indekken tegen grootschalige producenten in EU-landen. Ook zijn ze zo gewapend tegen de opkomst van meer concurrentie, als in mei 2004 tien Oost-Europese landen zich bij de EU aansluiten.

Het duurt nog wel even voordat de kaasboeren in Wallis zich de enige racletteproducenten van Zwitserland kunnen noemen. Een eventueel beroep tegen het overheidsbesluit duurt twee tot vijf jaar. Daarna krijgen de andere producenten vijf jaar de tijd de naam van hun kaas te veranderen. Voor gruyèrekaas is een soortgelijke procedure in de maak.