De Inspectie Veiligheid en Justitie en de Inspectie voor de Gezondheidszorg concludeerden dat degenen die zorg moesten verlenen aan het meisje geen fouten hebben gemaakt.

Renata kwam met haar familie in juni 2012 vanuit Polen naar Nederland. Nederland stuurde de familie terug, omdat volgens Europese verdragen het land waar asielzoekers zich als eerste melden, verantwoordelijk is voor de beoordeling van het asielverzoek. Volgens Helgers moet al in Nederland bekend zijn geweest dat het meisje ziek was.

Helgers zet vooral vraagtekens bij het de conclusie dat de vertraging in de medische behandeling niet tot een verslechtering van haar gezondheid heeft geleid. „Uit de medische gegevens van Renata blijkt duidelijk dat de bloedwaarden van Renata op het moment van aankomst in Polen zo slecht waren, dat vaststaat dat zij ook al in Nederland ernstig ziek was. Bij acute leukemie is het zo, dat elke dag dat de ziekte eerder wordt ontdekt ertoe leidt dat de ziekte beter te behandelen is. Volgens kinderartsen betekent een dag vertraging zo ongeveer een verdubbeling van het aantal kwaadaardige cellen.”

Helgers zegt het ook onbegrijpelijk te vinden dat wordt geconcludeerd dat de medische zorg voldoende was. Volgens haar zijn de ouders van Renata „steeds weer met een paracetamol afgewimpeld”. „In het AZC werden zij nooit gezien door een arts, enkel door een verpleegkundige.” „Ondanks het feit dat Renata al dagenlang met een bloedneus liep, werd er geen onderzoek opgestart. Uiteindelijk kwamen de ouders met veel pijn en moeite bij een huisartsenpost terecht. Daar kregen zij een brief mee met het advies dat bloed en hb-gehalte gecontroleerd moesten worden. Een dag later werd de familie met de doodzieke Renata echter meegenomen naar het Justitieel centrum Schiphol, waar elke vorm van behandeling uitbleef.”

Helgers zegt dat de familie ook niet op voorhand op de hoogte is gebracht van de inhoud van het inspectierapport.