„Wij zullen goed naar u luisteren. Dat hebben we beloofd”, aldus Willem-Alexander in de mêlee van demonstranten, die verrast werden door zijn actie. „Bij de receptie bij de gezaghebber is ook een vertegenwoordiger van uw groep”, zei hij. Willem-Alexander deed daarmee ook zijn woord van 2 jaar geleden gestand. Hij maakte met de demonstranten toen de afspraak hun zaak in de gaten te houden en er bij een volgend bezoek op terug te zullen komen.

Minister Plaskerk was voor de koning al uit de bus gestapt om met de zeer boze Bonairianen te praten. Ze willen betere levensomstandigheden („Geen geld voor een gevangenis, maar goedkope huizen”) en meer zeggenschap, bijvoorbeeld door een zelfstandige status. „Ze zijn ontevreden over de keuze die ze drie jaar geleden hebben gemaakt”, meende Plaskerk, die hard werkt om de verhoudingen met de eilanden te verbeteren.

„Toen Bonaire de keuze kreeg voorgelegd of het onafhankelijk wilde worden of bij Nederland wilde horen, dachten veel mensen dat door voor Nederland te kiezen de welvaart meteen op het Nederlandse niveau zou komen”, verklaarde Plaskerk. „Als we nu kijken naar onderwijs en zorg is er verbetering, maar voor infrastructuur is meer tijd nodig en door de economische crisis is de koopkracht tegengevallen.”

Dat de koning ook naar de demonstranten liep, was goed. „Hij is hier als koning van Bonaire, hij is hier als staatshoofd van het hele koninkrijk. Het zou raar zijn als hij dan in de bus blijft zitten. Hij heeft de mensen de kans gegeven hun mening te geven en een petitie aan te bieden.”